Het heeft deze week verschillende keren flink gestormd. Op een nacht ging het flink tekeer. We werden er allebei wakker van. Terwijl mijn man een raam ging dichtdoen probeerde ik weer in slaap te vallen. Met de regen tikkend op het dak lukte dat aardig, ik was al bijna weer vertrokken.
Plots drong het tot me door dat mijn voorgezaaide plantjes nog op het balkon stonden. Ik vloog meteen overeind, rende door de gang, door de kamer en langs mijn verbaasde man naar het balkon, roepend: ‘Mijn plantjes!’
Midden in de hoosbui haalde ik snel mijn plantjes binnen. Pfieuw. Gered. Even later sliep ik weer.