Ik mocht vandaag een redelijk gevulde kruiwagen met onkruid legen bij de ‘buren’ (afvalverwerking). Niet omdat ik vandaag zo ontzettend veel onkruid heb getrokken (al is er wel een heleboel verwijderd) maar voornamelijk omdat ik het nogal eens wat opspaar. Ja, dat hoor je niet vaak hè, iemand die onkruid spaart. 😉 Soms gooi ik wel wat onkruid op de composthoop maar als het dan te lang duurt voor er weer iets bovenop komt groeit het vrolijk verder en begint het zaad te maken. En dat is nu net niet mijn bedoeling. En onkruid als distels en paardenbloemen wil ik niet op mijn composthoop hebben dus ik moet sowieso naar de gemeentewerf om tuinafval te brengen. Sinds een paar maanden heb ik een manier gevonden om niet elke keer met een heel klein beetje daarheen te hoeven: lege tuinaarde zakken. Als ik de bovenkant niet te ver heb opengescheurd kan ik daar heel wat onkruid in sparen en kan ik in één keer bijna een kruiwagen vol brengen. Vandaag was ik nog net op tijd, 5 minuten later ging de werf dicht. De tijd in de gaten houden op de tuin is niet mijn sterkste kant.
Vand
aag heb ik het pietepeuterige deel van het onkruid verwijderen gedaan, namelijk alles wat tussen de bietenplantjes groeide. Inmiddels zijn de plantjes al van enig formaat (ik heb zelfs her en der al mini-bietjes ontdekt) en is de klus wat minder riskant. Opeens kan ik weer zien dat ik een prachtige rij bieten heb staan…! 🙂 Wat een voldoening geeft dat zeg, dat onkruid weghalen 🙂 