Elke week denk ik dat het de laatste week is dat ik nog volledig uit eigen tuin kan eten. Maar steeds komt er weer een nieuwe week met verse, zelf verbouwde groenten.
Deze week oogstte ik alle bietjes uit mijn tuin. Ze wilden dit jaar niet erg groeien, ze hadden dan ook niet een ideaal plekje tussen de vlinderstruiken met weinig licht. Ik had de bieten dus zo lang mogelijk laten staan maar nu vond ik het toch wel genoeg geweest en ik haalde ze er allemaal uit.
Ik werd vreemd aangekeken toen ik zei dat ik de bietjes nog wilde gaan eten. Tsja… een bakker gaat doorgaans ook niet kruimels zitten eten. Maar aangezien de bietenoogst dit jaar voor mij nogal karig was was ik blij met elk bietje. En wie het kleine niet eert is het grote niet weerd.
Dus schilde ik ook de mini bietjes en maakte ik er roze stamppot van. Héérlijk! Dat is en blijft een overheerlijke maaltijd. Ondanks de kleine bietjes had ik genoeg om er twee keer royaal van te kunnen eten. Waarom zou je zulke bietjes dan weggooien? Dat vind ik eerder een reden om iemand vreemd aan te kijken… 😉