De oppasplant, genaamd Medinilla, zou vorige week worden opgehaald. De eigenares belde op dat ze terug waren van vakantie en dat ze die avond de plant al wel kon komen ophalen.
“O. Ja
mmer. Ja, nou kijk, de knoppen die er net in begonnen te komen toen ik de plant kreeg zijn uitgegroeid tot bloemtrossen en nog even en deze gaan echt bloeien. Ik was juist zo benieuwd.”
Na dat pleidooi mocht de plant nog even blijven. ’t Is maar goed dat ik weet dat de plant bij mij in de winter niet zou kunnen overleven, anders was de plant misschien wel nooit meer teruggegeven 😉
Afgelopen week is de plan dan toch opgehaald, ik kon nog mooi even zien hoe de bloemtrossen zouden worden. En om te ontdekken dat dit soort toch wel die grote bladeren aan de bovenkant van de bloemtros heeft en dus niet de Medinilla Myriantha is, maar de bekende Medinilla Magnifica. Ach… die namen kan ik toch niet onthouden. De bloemenpracht wel.
Ik mag een aantal weken op een mooi, bijzondere plant passen. Omdat de plant wat vaker water nodig heeft dan de gemiddelde plant wilde de eigenares deze liever uit logeren brengen dan dit van de buren te vragen. En wat is er nu leuker dan op een speciale plant passen?
Ach, als ik dan toch wat aan het rondneuzen ben vind ik het ook wel interessant om te weten hoe ik de plant het beste kan verzorgen. En zo ontdek ik dat de plant juist ‘matig’ water moet en nÃet in de volle zon moet staan. Tsja, ik wist enkel dat ‘ie veel zonlicht wilde dus heeft de plant de meest zonnige plek in het huis gekregen. Het is een mooie plant en mijn vermoeden dat deze tropische plant niet voor mijn huis geschikt zou zijn is zonet bevestigd. De plant houd er niet van om langere tijd onder de 15 graden te moeten staan en tsja, dat is het bij mij in de winter regelmatig. Het is maar goed dat ik er in de zomer op moet passen, anders had de plant er zeker niet zo florissant bij gestaan.