K
ou en lichte vorst: hoog tijd om de yacon te oogsten. Het zou toch zonde zijn als de oogst bederft. Met een riek en een vegertje ging ik aan de slag. Eerst moest ik voorzichtig proberen te achterhalen hoe groot de yacon gegroeid was om te voorkomen dat ik dwars door de knolletjes zou prikken. Uiteindelijk gebruikte ik meer mijn handen dan de riek, tenslotte voel je daar wat meer mee. En zo kwam ik al snel een heleboel knolletjes tegen. Speciaal voor jullie hebben we (mijn man hielp een handje) veel foto’s gemaakt. Zo krijgen jullie een indruk van de groei van een yacon.
Toen we eenmaal het grootste deel van de yacon blootgelegd hadden trok mijn man de yacon er zo in zijn geheel uit. Met een vegertje ging ik als een archeoloog te werk. Knolletje voor knolletje kwam tevoorschijn. Bruine wortels konden weg, de vrij liggende knolletjes konden eraf getrokken worden. Al met al werd de kluwen yacon steeds kleiner en vulde de emmer zich meer en meer.
Het laatste stuk bewaarden we voor de buurman. Als hij wil kan hij er nog een yacon van stekken en anders kan hij op zijn minst de yacon proeven.
Th
uis heb ik alle yaconknolletjes geschrobd zodat ze mooi schoon in de koelkast liggen. Opvallend is dat de knollen qua kleur variëren van vrijwel wit tot compleet dieproze. En dat van dezelfde plant. Voorlopig blijft de koelkastla nog wel even gevuld met de yacon, pas over enkele weken krijgen de knollen smaak. 
