Als ik in dit tempo planten blijf aannemen en ze allemaal in de tuin zet is mijn eens zo grote tuin binnen de kortste keren vol. Nu scheelt het natuurlijk wel dat de bloembollen gerust onder de grond kunnen blijven zitten terwijl ik erboven de sla verbouw, maar er zijn toch wel grenzen. Maar hoe kun je nu nee zeggen tegen al die mooie planten? Zijn er planten (afgezien van het onkruid) die ik echt niet in mijn tuin wil hebben?
Nou ja, struiken neem ik niet zo snel aan Hoewel, er staan inmiddels al twéé vlinderstruiken in mijn tuin. Pas erna bedacht ik me dat dat wel weer wat teveel van het goeie is. Soms duurt het even tot het doordringt dat een grote plant soms té groot is. Er mag er wel eentje weer uit dus als er nog iemand belangstelling heeft… Iets weggooien kan ik namelijk niet zo goed.
Vandaag ben ik met irissen thuisgekomen. En voordat jullie nu denken dat ik daar nee tegen had moeten zeggen: nee, ik vind het erg leuk, ze zijn van harte welkom in de tuin! Ik ben van plan morgen weer even lekker aan de slag te gaan dus dan zullen ze meteen hun vaste plekje krijgen. Het resultaat zullen jullie wel zien, het is nu wat te donker om ze nog op de foto te zetten.
Tuurlijk had je geen nee meer kunnen zeggen, deze lelies, eh… irissen waren je al minstens een jaar geleden toegezegd. 😉
Ze hebben het een-na-laatste stukje van de reis dus ook goed overleefd? Fijn. Nu nog naar de tuin. Maak maar een foto als je lekker op hun plek je in de grond staan. Ben benieuwd.
Ps. onkruid bestaat niet zegt men wel eens. 😛 Het is maar net welke plant jij ergens niet gewenst vind of het onkruid is. Ik hoorde laatst nog iemand die blauwendruifjes onkruid vond, tssss…
Nee, maar de betekenis van onkruid is juist dat het iets is dat je niet wilt. Je kunt nog wel discussiëren over wat onkruid is. En wie weet kom je er dan wel achter dat voor jou onkruid niet bestaat.
http://3.bp.blogspot.com/-jYVDIcVPigk/T0sHLI0RruI/AAAAAAAAAac/aRnISW6hZro/s400/270220123107a.jpg
😉