Vaste planten

Het is heerlijk om elk jaar weer nieuwe planten te kunnen kiezen voor de tuin. Er is zóveel leuks en het is erg verleidelijk om dat ene bloeiende plantje te halen voor de o zo grote volkstuin. Maar de tuin is wel eens vol. En eigenlijk is het soms best wel handig als sommige planten in de winter ook nog wat fleur geven. Of dat ze vanzelf weer terugkomen. Nu ik dit jaar wat minder tijd heb om te zaaien ben ik dan ook erg blij met mijn vaste planten. De rode roos zit alweer boordevol knoppen (helaas ook boordevol luis) en de pioenroos laat binnenkort zijn eerste bloemen bloeien. Begin deze week ontdekte ik dat de Iris bloeide. Een witte bloem met een heel fijne paarse tekening erop.

Iris

Toen ik mijn volkstuin moest verhuizen had ik besloten om de Irissen niet mee te nemen. Ik gaf ze aan een andere tuinder en zo verdween de Iris uit mijn tuin. Maar niet helemaal. Ergens is er een wortelstok meegekomen en na een jaartje op krachten komen is deze dit jaar gaan bloeien. Toch wel leuk, zo’n mooie Iris.

Ook de Acanthus komt nog uit mijn vorige volkstuin. Dit is ook een plant met een wortelstok. Ik ontdekte het toen ik de plant in mijn vorige tuin tot twee keer toe een ander plekje moest geven. Het is dan ook geen wonder dat de plant nog altijd niet gebloeid heeft. Maar inmiddels staat de Acanthus nu al twee jaar op hetzelfde plekje en werd ik verrast met prachtige dikke knoppen. Binnenkort gaat deze plant dan ook bij mij eens bloeien! Ik zie er naar uit.

Acanthus

Zij zetten de tulpenbloei voort

De voorjaarsbollen zijn inmiddels bijna allemaal uitgebloeid. Het mooiste is er wel af. Het verrast me dit jaar hoeveel er ná de tulpen al in bloei staat. Een aantal planten van de vingerhoedskruid hebben al een prachtige toorts waar de eerste kleuren al van tevoorschijn komen. Vorig jaar heb ik een uitgebloeide vingerhoedskruid flink uitgeschud boven de tuin. Nu staan er in één vak tientallen plantjes. Misschien wat teveel… tenslotte heb ik geen landgoed tot mijn beschikking. Opeens is 100 vierkante meter niet meer zoveel 😉 Maar het geeft niet, het is makkelijker te verwijderen dan onkruid en zolang ik de ruimte niet nodig heb laat ik ze lekker staan.

De Egyptische ui plant zich al jaren voort in mijn tuin, tot ik me er soms geen raad meer mee weet. Je kunt ze gewoon eten en dat doe ik ook wel eens. Maar niet zo vaak waardoor ik zo nu en dan even flink moet rooien. Dan neem ik me weer voor om ze meer te gaan eten en vergeet ik het weer. Eigenlijk vind ik het vooral een erg leuke plant om te zien.

De rozenstruik is alweer begonnen met de eerste geopende knop. Op de foto zitten de knoppen nog allemaal dicht maar inmiddels is het eerste rood al tevoorschijn gekomen. De struik vertoont nogal wat zielige blaadjes en takken. Laatst heb ik weer flink gesnoeid om het probleem wat te beperken. Toen bedacht ik me dat de struik vorig jaar maar 1x of zelfs helemaal geen voeding heeft gehad. Ah! Daar zou wel eens de oplossing van dit ‘kwakkel-probleem’ kunnen liggen. Inmiddels is de struik weer voorzien en hopelijk zal het daardoor weer opknappen.

En dan is er nog de iris. In verschillende tuinen heb ik ze al zien bloeien, al waren dat wel net andere soorten dan de mijne. Bij mij zal het echter ook niet lang meer duren, ik kan het paars al door de knop zien schemeren.

Dit zijn nog lang niet alle planten die bloeien, er kleurt en geurt al véél meer in mijn tuin op dit moment. Bieslook, phlox, duizendknoop, phacelia en komkommerkruid. Ook spinazie en de framboos kan ik meetellen. En niet te vergeten de plant waarvan ik dankzij Emmie nu de naam weet: Nectaroscordum siculum, ook wel Bulgaarse ui genoemd.

 

Lentekriebels

DSCN2163 Bloembollen, je vergeet ze zo gemakkelijk! Maar in het vroege voorjaar is het het mooiste wat er is. Als alles nog kil en kaal is, er soms zelfs nog sneeuw valt, dan komen er toch elke keer weer die groene sprieten boven de aarde uitsteken. Elk voorjaar ben ik weer blij met die bollen die de grond in gegaan zijn op een moment dat er nog geen plezier aan te beleven viel. Op een moment dat ik ze wel de grond uit wilde kijken, zo verheugde ik me op die bloemen. En tegen de tijd dat het dan zover is… ja, dan ben ik eigenlijk allang weer vergeten waar ik ze in de aarde heb gestopt, hoeveel het er zijn en wat voor soorten ik ook alweer heb gepoot. Het zorgt voor leuke verrassingen zoals die donkerpaarse krokusjes tijdens de opbouw van de kas. Momenteel verschijnen er hele rijen tulpen in een vrijwel kaal vak en in een andere vergeten hoek duwen de irissen tussen de oude, bruine bladeren weer vers blad omhoog. Lang leve de bollen! DSCN2162

Ik houd van roze…

DSCN1670… maar paars is ook goed. Zelfs de bloemen in mijn tuin weerspiegelen mijn voorkeuren! Als ik stof zoek om kleding voor mezelf te naaien bevat het vrijwel altijd bloemen en de kleur roze, paars of rood zit er ook sowieso in. Nou, met dit bloemenspektakel waarbij de roos natuurlijk ook nog hoort (maar die kunnen jullie inmiddels wel dromen) zou ik zo een stoffenprint kunnen laten maken van een foto van mijn tuin. Ben ik meteen tevreden.

Van deDSCN9432 pioenroos kan ik momenteel thuis ook genieten, ik heb één van de twee trossen afgeknipt om thuis in een vaas te zetten. Moeilijke moment, dat afknippen, maar ik ben nu eenmaal meer thuis dan in mijn tuin. Zowel thuis als in mijn tuin wat om van te genieten is dan toch een mooie verdeling.

Daarnaast staat er heel wat vingerhoedskruid in bloei. Dat had ik overigens niet verwacht. Deze plant bloeit namelijk in zijn tweede jaar. Vorig jaar had ik veel bloeiende planten en die hebben zich royaal uitgezaaid. Je zou denken dat ze dit jaar dan nog overslaan, nietwaar? Maar nee hoor, de kleine plantjes die vorig jaar al zijn begonnen met groeien (en misschien wel handig gebruik hebben gemaakt van de zachte winter) staan dit jaar al vol trots hun bloemen te etaleren. Niet allemaal, dus volgend jaar heb ik nog evengoed wat moois. DSCN9430

DSCN9433En dan de irissen. Vorig jaar gekregen na hun bloei, dit jaar de verrassing van de kleur. Nee, dit keer heb ik níet zelf de kleur gekozen. Maar gelukkig is het wel paars 😀

Schoonheid in bloei

DSCN1639 DSCN1643De oplettende kijker met scherpe ogen heeft het gister al gezien, er staat een iris in bloei. Na bijna een jaar voor deze planten gezorgd te hebben weet ik dan eindelijk welke kleur ze hebben. Ik had al lichtpaarse én donkerpaarse irissen in bloei gezien en eerlijk gezegd hoopte ik dat ik ook donkerpaarse zou hebben, die vond ik wel het mooist. Het kan nog mooier, namelijk twee kleuren, heel lichtpaars én donkerpaars in één bloem. Ik ben wel erg blij met deze kleur in ieder geval. En de eerste bloem is net open maar ik heb op het stuk tegen de muur ook nog een hele serie staan die al flink in de knop zitten dus voorlopig kan ik nog even van deze schoonheid genieten.

Het is nog wel even de moeite waard om op internet te kijken of deze bloem nog even mooi blijft in een vaas, dat zou namelijk wel erg leuk zijn. Anders laat ik ze liever in de tuin staan.

Dag tuin (I)

Ik ben bijna de hele dag met de tuin bezig geweest. Heerlijk was het! Na een paar weken de tuin ‘er even bij’ moeten doen was het een verademing om vandaag alle tijd te hebben. En het was ook nog lekker weer, het kon niet beter!

’s Ochtends ben ik bepakt en bezakt (koffie moest natuurlijk mee, net als een berg irissen, broccoli, het tuingereedschap etc) naar de tuin vertrokken om lekker te tuinieren. Ik kwam erachter dat het wel handig zou zijn om nog wat pvc-buizen te halen zodat ik een net kan spannen over de net geplante plantjes en daarom ging ik er ’s middags nog eens op uit. En als je dan eenmaal weer bij je tuin bent komt van het één het ander.

Ik heb alle prei geoogst, op de bijna bloeiende planten na. Zo was ik ’s avonds dus nog even zoet met het verwerken van de prei. De meeste prei was al aan het doorschieten, gezien de vele bloemknoppen die ik nog tegen kwam. Kan ik thuis ook genieten van de bloeiende prei. De nieuwe prei zag ik vandaag trouwens al boven de grond piepen, mooi zo!

Verder was er weer rabarber om te oogsten en hoop ik morgen te kunnen genieten van zelfgemaakte rabarbercake. Ik ben benieuwd of het mij dit keer gaat lukken om de taart niet in 2 dagen (bijna) helemaal op te eten, want o, wat is díe lékker zeg!

Helaas was de batterij van mijn camera leeg, nét op het moment dat ik een foto wilde maken van de prachtige, paarse clematis met de witte bloemetjes van de klimhortensia op de achtergrond. Volgende keer dus maar.

Ik heb de frambozenstruiken behoorlijk gesnoeid. Eerlijk gezegd wist ik niet zo goed waar ik moest beginnen, gezien de vele nieuwe scheuten. Tot ik de phlox zag die er tussenin staat: deze bloeit niet meer omdat het te weinig licht heeft. Ah, bij fruitstruiken moet je toch zorgen dat de vruchten genoeg licht krijgen? Dat inzicht had ik net even nodig en even later werd de composthoop weer wat opgehoogd.

De irissen zijn geplant, als ze aanslaan heb ik binnenkort nog meer paarse bloemen in de tuin, naast de phacelia en de clematis.

Morgen weer meer over deze tuindag.

Irissen

Als ik in dit tempo planten blijf aannemen en ze allemaal in de tuin zet is mijn eens zo grote tuin binnen de kortste keren vol. Nu scheelt het natuurlijk wel dat de bloembollen gerust onder de grond kunnen blijven zitten terwijl ik erboven de sla verbouw, maar er zijn toch wel grenzen. Maar hoe kun je nu nee zeggen tegen al die mooie planten? Zijn er planten (afgezien van het onkruid) die ik echt niet in mijn tuin wil hebben?

Nou ja, struiken neem ik niet zo snel aan Hoewel, er staan inmiddels al twéé vlinderstruiken in mijn tuin. Pas erna bedacht ik me dat dat wel weer wat teveel van het goeie is. Soms duurt het even tot het doordringt dat een grote plant soms té groot is. Er mag er wel eentje weer uit dus als er nog iemand belangstelling heeft… Iets weggooien kan ik namelijk niet zo goed.

Vandaag ben ik met irissen thuisgekomen. En voordat jullie nu denken dat ik daar nee tegen had moeten zeggen: nee, ik vind het erg leuk, ze zijn van harte welkom in de tuin! Ik ben van plan morgen weer even lekker aan de slag te gaan dus dan zullen ze meteen hun vaste plekje krijgen. Het resultaat zullen jullie wel zien, het is nu wat te donker om ze nog op de foto te zetten.