Bloembollen, je vergeet ze zo gemakkelijk! Maar in het vroege voorjaar is het het mooiste wat er is. Als alles nog kil en kaal is, er soms zelfs nog sneeuw valt, dan komen er toch elke keer weer die groene sprieten boven de aarde uitsteken. Elk voorjaar ben ik weer blij met die bollen die de grond in gegaan zijn op een moment dat er nog geen plezier aan te beleven viel. Op een moment dat ik ze wel de grond uit wilde kijken, zo verheugde ik me op die bloemen. En tegen de tijd dat het dan zover is… ja, dan ben ik eigenlijk allang weer vergeten waar ik ze in de aarde heb gestopt, hoeveel het er zijn en wat voor soorten ik ook alweer heb gepoot. Het zorgt voor leuke verrassingen zoals die donkerpaarse krokusjes tijdens de opbouw van de kas. Momenteel verschijnen er hele rijen tulpen in een vrijwel kaal vak en in een andere vergeten hoek duwen de irissen tussen de oude, bruine bladeren weer vers blad omhoog. Lang leve de bollen! 
blog