Balkondier

Regelmatig komt hij even langs, mijn balkonmuis. Sinds ik laatst wat vogelvoer heb geknoeid is het graag wat aan het rondscharrelen. En nee, dat doet ‘ie niet meer stiekem ’s avonds in de schemering. Helemaal nu het wat kouder is en ik weinig op mijn balkon te vinden ben komt het graag overdag alvast wat eten halen.

Tsja… wat moet je daar mee? Op zich vind ik een muisje op mijn balkon niet zo erg. Zolang het buiten blijft; binnen staat hem ’n verrassing te wachten zodra het bij de deur het hoekje om gaat. Maar goed, blijft het bij één muis? Dat is natuurlijk de vraag.

Gistermiddag zag ik ‘m weer lopen. Het scharrelt dan wat rond over het balkon (kan het dan nog steeds genieten van dat vogelvoer? Ik zie niets meer liggen hoor, deze foto dateert van twee weken geleden), snuffelt wat in de bloembakken, schiet weg bij een beweging achter het raam en piept even later weer tevoorschijn. Terwijl ik van dit tafereeltje zat te genieten twijfelde ik of ik het fenomeen ‘muis op balkon’ eigenlijk wel leuk vind. ‘Zolang het nog om één muis gaat, is het geen probleem,’ dacht ik ‘Maar als het er twee zijn heb ik binnen de kortste keren een hele familie.’ Nog geen twee tellen later kwam muis nummer twee aanhuppelen.

Och heden…!

Ik lok komende winter graag vogels naar mijn balkon, maar met deze twee (parende?) muisjes mag ik er wel goed over nadenken hoe ik dit ga aanpakken. Het is tenslotte niet de bedoeling dat er een muizenplaag van komt. De silo aan het raam kunnen ze niet bij, net zomin als aan het vogelvoer dat ik aan mijn nieuwe vogelhuisje heb gehangen. Voor de rest zal ik eerst een muisvrije oplossing bedenken. Maar daar heb ik nog wel even de tijd voor, de vogels hebben nog geen honger.