Maïs

De maïskolf was weg. Ik had vrijdag de enige maïskolf van mijn tuin geoogst. Ik had op mijn werk even gevraagd hoe je kunt zien dat de kolf klaar is en dat is als de pluim bruin is. Nou, dat was ‘ie allang dus de kolf kon er wel af. Niet dat ik er veel van verwachtte want ik had de maïs laat gezaaid en toen bij iedereen de maïs al torenhoog stond met hele kolven eraan kwam het van mij net boven de grond piepen. Maar uiteindelijk is er toch een maïskolf aan gekomen.

Maar goed, de maïskolf. Waar was die eigenlijk gebleven? Het zou logisch zijn dat ik ‘m in de koelkast had gelegd bij de rest van de groente maar daar lag het niet. Nu breng ik ook vaak wat groente naar de buurvrouw, helemaal als ik veel sla tegelijk heb, zodat we er allebei van kunnen genieten. Afgelopen keer was het een aardig zakje met verschillende groentes. Ik zou toch niet de enige maïskolf aan haar hebben meegegeven? Hmm… Het is niet zo erg als zij die maïs zou opeten maar ik was erg benieuwd hoe het geworden was. En gezien de late groei zou het wel eens kunnen zijn dat er niet veel maïskorrels aan zouden zitten. Ook een beetje sneu om de buurvrouw blij te maken met een ‘dode mus’ oftewel een lege maïskolf.

Zou ik gaan vragen? Nee, dat niet, dat lijkt net alsof ik het haar niet heb gegund. Maar hoe kom ik er dan achter hoe de kolf eruit zag?

Wacht, misschien zat het wel in mijn tuintas waar ik mijn tuingereedschap in meeneem. Heel misschien zat ‘ie daar wel in. En ja hoor, daar lag de kolf!

Nieuwsgierig heb ik de véle lagen blad eraf gescheurd. Hoe meer lagen ik eraf scheurde, hoe dunner de kolf nog aanvoelde. Uiteindelijk kwam de echte kolf tevoorschijn. Leeg is ‘ie niet. Maar om het nu een maïskolf te noemen is wat teveel eer denk ik…