Zo aan het eind van het jaar is er weer eens tijd voor klusjes die doorgaans blijven liggen. Zo breidt het onkruid aan de rand van mijn tuin zich in alle rust uit, rondom de Japanse wijnbes en de gladiolen. Aangezien ik de gladiolen toch uit de grond moest halen kon ik mooi de grond daar onkruid vrij maken. En zo kwam ik tot ontdekking dat de Japanse wijnbes behoorlijk zijn best had gedaan om zich te vermeerderen. Afgelopen jaar kon ik al eens een stekje cadeau geven maar inmiddels zijn er nog een hele serie stekjes bijgekomen. Dat gaf me wel de mogelijkheid om een mooi stekje uit te kiezen dat ik wilde houden. Met twee pvc-buizen wil ik de Japanse wijnbes het komende jaar beter leiden zodat het niet zo’n warboel wordt en ik niet steeds het risico loop om achter de plant te blijven hangen als ik over het paadje loop.
De gladiolenbollen zijn behoorlijk dik. Ze hebben dan ook twee jaar de tijd gehad om uit te dijen. De plant zorgt elk najaar ook weer voor nakomelingen in de vorm van hele kleine bolletjes. Deze kleine bolletjes heb ik het vorige jaar allemaal in een rijtje gepoot ergens achteraf. Er kwamen wel plantjes op maar de plantjes waren te klein om een bloem voort te kunnen brengen. Deze kleine bolletjes zijn inmiddels niet klein meer (ze hebben zelf ook alweer kleine bolletjes geproduceerd) en ik verwacht volgend jaar een heleboel bloeiende gladiolen.
De bollen hier op de foto zijn de dikke bollen die al twee jaar achter elkaar gebloeid hebben.