Het afgelopen weekend heb ik voor het eerst de winterse sla gegeten. De winterpostelein (de foto is nog van vóór de oogst) zag er niet erg groot uit dus ik had maar royaal geoogst. Een krop is tenslotte heel wat anders dan al die losse blaadjes van de winterpostelein. En de kropjes veldsla stellen ook nog niet zoveel voor maar ik weet niet precies hoe groot ze kunnen worden. Ik heb maar de kropjes gepakt die het meest ‘in de weg’ zaten.
Nou, de oogst was zeer royaal. Even ‘wat’ winterpostelein oogsten zorgde voor tweemaal voor twee personen een behoorlijke portie. Aan sla geen gebrek dus. Alleen kom ik niet meer zo vaak op mijn tuin en voor alleen de sla fiets ik er ook niet zo snel heen. Maar goed, met de plannen voor het nieuwe stuk tuin komt er vanzelf ook weer zin om aan de slag te gaan. En dan slinkt de voorraad sla vanzelf. Tot die tijd is de tuin de beste bewaarplek.