Al die tuinkassen die je op het volkstuinencomplex ziet zien er zo ontzettend handig uit. En het ís ook handig als je al twee maanden eerder kunt beginnen met tuinieren, als je tomatenplanten droog en warm staan en je een beschutte plek hebt voor kwetsbare zaailingen. Regelmatig keek ik enigszins jaloers naar de tuinders die me al bijna volgroeide bloemkolen konden laten zien terwijl ik net een plantje van 10 centimeter had. Ik hield mijzelf voor dat ik tenminste niet al in februari een paar keer per week naar de tuin hoefde te fietsen, maar eigenlijk was dat vooral om mijn jaloezie te temperen.
Dus toen ik in december een tweedehands kas kon kopen van iemand op het andere volkstuinencomplex verheugde ik me al op vroege oogst. Echter, er moest al heel wat werk verzet worden nog vóór de kas op mijn tuin kwam te staan. Het bestuderen van de constructie, het verzamelen van het juiste gereedschap en inpakmateriaal, het afbreken van de kas, het voorzichtig verhuizen van alle kwetsbare onderdelen (en dan met name ál dat glas), het waterpas maken en verankeren van de fundering en het zoeken van de juiste klemmetjes en schroefjes ter vervanging van de gesneuvelde exemplaren.
Inderdaad… wát een werk zeg!
Afgelopen vrijdag kwamen mijn ouders helpen met het goed leggen van de fundering. Het frame moest iets worden opgeschoven en daarbij wilden we graag dat de kas op een serie tegels kon steunen om verzakking te voorkomen. Het was koud maar zonnig. Bij ons in de familie helpen we elkaar met alle plezier bij het klussen als de catering maar goed is. Dus had ik de avond ervoor appeltaart gemaakt en terwijl mijn ouders gezamenlijk de waterpas ter wille waren verzamelde ik de ingrediënten voor het avondeten. De veldsla werd massaal geoogst (het stond nogal gevaarlijk dichtbij de kas en je kunt moeilijk verwachten dat iedereen op de plantjes let tijdens het klussen) evenals een hele lading prei en aardpeer. Best handig, die wintergroenten.
Het resultaat van die middag klussen leek niet zo groot maar was wel het belangrijkste onderdeel van het bouwen van de kas. Een kas gaat snel kapot als deze scheef staat en er spanning op het glas komt te staan. Genoeg reden om na deze koude klus thuis op te warmen met koffie en knapperige appeltaart terwijl de kersverse prei werd gekookt voor het avondeten.
Het is elk jaar weer even opletten. Tegen de tijd dat het tuinseizoen ten einde loopt moet ik nog gaan zaaien. Standaard gebeurt dat te laat, in september denk ik doorgaans niet aan zaaien en in oktober… tsja… altijd even spannend of het dan nog lukt. Desondanks probeer ik het elk jaar weer: veldsla. Meestal gaat het wel goed, zo streng zijn de winters doorgaans niet.
