Inmiddels heb ik bijna alle kleurrijke groente in mijn tuin al benoemd. Maar eentje ontbreekt er nog en dat is de kleur paars. Inmiddels is de paarse groente ook zichtbaar en trots laat ik jullie daarvan een foto zien. Een felpaarse bloemkool! Of je een paarse bloemkool ook moet afdekken, zoals bij een witte, weet ik niet. Ik vermoed dat het niet nodig is, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een blad omgeknakt om de kool te beschermen tegen de zon.
Ik ging ook maar even op zoek naar rupsen. Het blad van de bloemkoolplant vertoonde grote gaten. Hoewel de bloemkool er niet meer onder zal lijden wilde ik toch even op zoek. Twee planten verderop groeit namelijk rode kool en die plantjes zijn nog niet allemaal zo groot. Een paar hongerige rupsen zouden weleens een einde aan de rode kool kunnen maken. Ik kwam een aantal dikke rupsen tegen van het formaat dat bijna een cocon gaat spinnen. Echter zaten er ook kleine broertjes en zusjes van deze rupsen op het blad. En hoewel ze kleiner zijn, ben ik daar alerter op. Tenslotte hebben ze nog een heel rupsenleven voor zich, waarin ze vooral heel veel eten. Ze zijn mee naar huis gegaan in een bakje en inmiddels zijn de eerste coconnetjes al gemaakt.
Dit jaar heb ik (nog?) geen rupsen in de koolplanten zitten. Het groene, fijnmazige net weerhoudt de vlinders ervan om eitjes te leggen. Maar er is geen jaar zonder rupsen. Dit keer kwam ik ze op mijn balkon tegen. Of beter gezegd: ik kwam hun poep op mijn balkon tegen. De zwarte spikkeltjes rondom de bloempot lieten bij mij meteen alarmbellen rinkelen. Het duurde niet lang voor ik weer wist dat het een rupsenalarm was. En ja hoor, verschillende bladeren van de plant waren helemaal opgegeten. Na even zoeken (wat hebben sommigen toch een goede schutkleur) kon ik twee rupsen vinden. Ze hadden zich al aardig groot gegeten.
Ik houd van rupsen. Meer nog houd ik van vlinders. Ik wilde ze dan ook niet doodmaken. De plant (een gerbera) is gelukkig groot genoeg en als dit de enige twee rupsen zijn dan kan de plant dat makkelijk aan. Ik zal het maar even in de gaten houden. Ondertussen hoop ik dat de rupsen in goede gezondheid verkeren en zich spoedig tot een prachtige vlinder zullen ontpoppen.
Ik probeer het toch nog maar een keer: winterbloemkool verbouwen. Het afgelopen jaar was het niet zo’n succes. Van de 6 planten overleefden er drie de winter dusdanig dat er nog kans was op een bloemkool. Van deze drie kwam er één noemenswaardige tot een kool en tegen de tijd dat deze wat volume begon te krijgen was het een aantal dagen zó heet dat de plant spontaan in bloei schoot. Weg oogst.
Dit keer had ik wat meer gezaaid en hield ik de plantjes eerst nog maar even thuis in potjes. De koolwitjes wisten ze echter snel te vinden en met enig regelmaat plukte ik er een serie gele eitjes vanaf. Leuk hoor, dat wel, maar ik vreesde voor mijn koolplantjes toen ik op vakantie ging. En helaas… hoewel ik de potjes netjes in een krat binnen had gezet, geen vlinders, waren er toch blijkbaar nog wat eitjes achter gebleven. Toen ik thuiskwam waren er vooral nog sprietjes te zien, en dikke rupsen… 🙁
Dit plantje heeft alles tot nu toe nog overleefd en ziet er vooralsnog goed uit. Nog twee andere plantjes beginnen ook weer mooi bij te trekken, dus er is nog kans. Al met al ben ik toch wel blij dat er bloemkolen in de supermarkt te koop zijn 🙂
Ik zeg dan wel regelmatig dat het tuinseizoen afgelopen is, maar helemaal correct is dat niet. Zo zijn er groenten die ik pas aan het eind van het zogenaamde tuinseizoen in de tuin zaai en die ik pas nog veel later kan oogsten. Een bekend voorbeeld is de boerenkool, al staat die al in de zomer in de tuin. Vorige week oogstte ik de eerste plant toen deze moest plaatsmaken voor de fundering van de kas. Nog later komt de veldsla waarvan de eerste kropjes nog te klein zijn om te eten. En dan heb ik dit jaar ook nog winterbloemkool. Dit is geen bloemkool om in de winter te oogsten maar dit soort wordt al wel vóór de winter gezaaid. De planten kunnen enige vorst verdragen. Bij koud weer staat de groei uiteraard stil, maar je hebt op deze manier wel een enorme voorsprong als het in het voorjaar weer warmer wordt. Zo kun je al voor de rupsentijd de bloemkool oogsten. Nu heb ik doorgaans geen last van rupsen. Ik heb natuurlijk wel rupsen maar lást ervan heb ik niet. Eten ze teveel op dan neem ik ze mee naar huis en verwen ik ze nog wat extra tot ze zich verpoppen. Ondertussen kan mijn bloemkool ongestoord verder groeien. Maar omdat mijn bloemkooloogst niet altijd goed slaagt is het wel prettig om op deze manier twee pogingen per jaar te kunnen wagen. En wat spreiding van oogst is voor mij ook altijd wel handig. Vandaar dat ik dit jaar de winterbloemkool probeer. Om, hopelijk, in het voorjaar mooie bloemkool te kunnen eten.
Als voorbereiding op volgend jaar heb ik enige tijd geleden weer gezaaid: winterbloemkool. Deze bloemkoolplanten kunnen enige vorst verdragen en kunnen daarom al voor de winter geplant worden. Het voordeel daarvan is dat je al veel eerder in het jaar bloemkool kunt oogsten. Niet alleen handig als oogstspreiding maar je hebt ook nog eens minder last van rupsen. Niet dat ik rupsen vervelend vind trouwens. Misschien laat ik wel een plant staan voor de rupsen, hun gezelschap in huis bevalt me wel! Wat dat betreft is deze winterbloemkool meer om mijn kansen op een goede bloemkool te vergroten. Wie weet heb ik volgend jaar weer een mooie oogst!
Beweging in de kraamkamer! Een verslag van mijn rupsenbelevenissen van vandaag.
Ik had weer nieuwe rupsen meegenomen naar huis en het leek me leuker om de rupsen in een glazen bak te doen in plaats van de plastic bak waar ik door alle krassen niet meer in kon kijken. Dus nadat ik de rupsen uit de bak had gehaald zette ik het deksel op zijn kant in de bak zodat ik de achtergebleven cocon wat beter kon bekijken. Verder zaten er nog twee rupsen al een aantal dagen nogal stil, ook op het deksel, en het leek me leuk om te zien hoe ze zouden veranderen in een pop.
Vanavond ontdekte ik dat er nog een klein rupsje was achtergebleven. Och toch! In de verste verte geen eten voor het beestje meer te vinden. Zorgvuldig werd deze alsnog verhuisd naar het rupsenhuis. Toch nog maar even goed kijken of dat dan écht de laatste was. Het viel me opeens op dat die ene rups wel heel erg had zitten poepen. Ik meende dat ‘ie een cocon aan het spinnen was? Poepen rupsen dan nog? Misschien was het kantelen van het deksel te stressvol voor het beestje? Toch wel raar want op een blad beweegt hun ondergrond ook voortdurend.
foto gemaakt om 19:58 u
Het leuke van zo’n open bak is dat je zo nu en dan even kunt kijken. Nu de cocon zo’n twee weken oud is, kan het niet lang meer duren voor deze opengaat. En ja, dat wil ik wel heel graag meemaken!
Een uur later weer kijken levert een interessante ontdekking op. De poepjes van de rups bewegen! Hoe is het mogelijk?! Door goed te turen naar het kleine gekrioel ontdek ik dat er allemaal mini-rupsjes onder de rups vandaan komen. Of komen ze nu úit de rups? Ik zou het serieus gaan denken. Maar het zijn toch de vlinders die eitjes leggen? Niet de rupsen? Heeft die ene vlinder die ik eergisteren vrijliet al zo snel eitjes gelegd? Volgens mij was het meer bezig met bijkomen van zijn metamorfose…
Terwijl ik met mijn neus zowat bovenop de ‘zogende rups’ zit (het doet me denken aan zo’n zeug die tig kleintjes bij zich heeft krioelen die willen drinken) zie ik vanuit mijn ooghoek wat bewegen. Hé, de cocon! Nu ben ik helemaal niet meer bij de bak weg te slaan, dát wil ik wel zien! Ik weet dat een vlinder enigszins kreukelig uit zo’n cocon komt en ik ben reuze benieuwd hoe dat er dan uitziet. De bak verhuist naar de tafel en een extra lamp wordt aangesleept om genoeg licht te hebben om foto’s te maken. Prompt moet de accu van de camera opgeladen worden en is het SD-kaartje van de andere camera stuk. Het is toch wat. Gelukkig gaat zo’n metamorfose langzaam en laadt mijn accu snel op.
foto gemaakt om 20:18 u
Terwijl ik verwachtte iets interessants te zien bij de cocon blijkt de ‘zogende rups’ nog interessanter. Kijk maar eens goed naar de foto’s. (Als je op de foto klikt krijg je deze in groter formaat) Op de foto om 19:05 zie ik mini-rupsjes tussen een heleboel draadjes. Op de volgende foto (19:58) lijken de rupsjes zich uit het net te ontwarren en kan ik zelfs een rupsje zover krijgen om op mijn vinger te kruipen. Bij de laatste foto (20:18) zie ik alleen een heleboel draadjes en nog het kopje van slechts één mini-rups. Wat gebeurt hier eigenlijk?
Het is mij een raadsel. Interessant is het wel!
Ondertussen zie ik de cocon verkleuren en opeens herken ik er een vlinder in! Zien jullie het ook? Het ligt op zijn rug, met de vleugels in mini-formaat ongeveer in het midden te zien, ik zie er al een stip op en een zwart randje.
Ondertussen is het 22 uur. De vlinder zit nog net zo ver in de cocon als drie uur geleden, de mini-rupsjes lijken zich ook ingesponnen te hebben en de rups die een cocon aan het maken is heeft zich uitgerekt, ingetrokken, zijn achterlijf heen en weer bewogen en zich weer uitgerekt. Ik heb blijkbaar de hele avond naar rupsen en een cocon zitten kijken. Live-tv. En hierbij dus het verslag 😉
Alles groeit heel goed en heel hard in mijn tuin. Sommige paadjes zijn bijna niet meer begaanbaar…
En… mijn bloemkolen beginnen te komen! Ik ben al verder dan vorig jaar, hoera! Vorig jaar waren de bladeren vrijwel helemaal opgegeten door slakken/rupsen en was er slechts één plant (van de 15) waar ook daadwerkelijk een bloemkool in kwam. Helaas was deze niet zo goed dat ik ‘m kon eten. Maar wie weet gaat dat er dit jaar wel van komen. En dan is het natuurlijk dubbel zo lekker, al is het alleen al omdat het moeilijk is om de bloemkool te verbouwen.
Het maakt niet uit hoeveel tijd ik doorbreng in mijn tuin, de tijd is altijd te kort. En vandaag is de dag te kort want ik had nog veel langer in de tuin bezig willen zijn. Maar goed, beter kort dan niet. Er is weer genoeg te vertellen over die anderhalf uur dat ik er ben geweest. Helaas geen foto’s vandaag, ik was m’n fototoestel vergeten. Het is elke keer weer een hele onderneming om alle spullen bij elkaar te pakken en zo nu en dan gaat er wel eens het verkeerde mee of vergeet ik wat. Wat dat betreft wordt het tijd dat ik een schuurtje of kast op mijn tuin zet, dan hoef ik niet zoveel mee te nemen.
De ‘Friese’ framboos staat inmiddels in de volle grond. Hij leek luisvrij, ik hoop dat het zo blijft. De raketsla, die groot genoeg is om te plukken, heeft helaas wél last van ongedierte. Ik vermoed een of ander klein zwart/blauw glimmend springkevertje maar luis zou ook kunnen. De sla zit vol met gaatjes en bruine plekjes. Jammer! Gelukkig is raketsla makkelijk te verbouwen en groeit het snel. Ik denk dat ik maar wat op m’n balkon ga zaaien, dan heeft het waarschijnlijk minder last van beestjes.
Ik las een paar dagen geleden een artikel van de vlinderstichting met tips om (meer) vlinders in je tuin te krijgen. Eén van de tips is om een brandnetel (in een emmer) in je tuin te laten staan. Er zijn rupsen die uitsluitend brandnetel eten (há, en dus niet mijn bloemkool) namelijk die van de kleine vos, dagpauwoog, landkaartje, atalanta en de gehakkelde aurelia. En aangezien ik in mijn tuin een brandnetel had staan heb ik deze nu in een pot ingegraven op het plekje voor de vlinderbloemen. Het is een kleine moeite en wie weet levert het nog mooie vlinders op.
witte, weet ik niet. Ik vermoed dat het niet nodig is, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een blad omgeknakt om de kool te beschermen tegen de zon.
