Ontkiemende rommel

p_20160930_140748 Ik vond nog een stoffen tasje met oud zaad. Een paar jaar geleden heb ik sla laten bloeien en het zaad in het stoffen tasje gestopt om het vervolgens te laten drogen in de cv-kast. Per ongeluk had ik echter ook zaad van de rucola in hetzelfde tasje gedaan en sindsdien… tsja… hangt het tasje daar maar te drogen en wordt het zaad maar sporadisch gebruikt. Na een paar jaar zal er weinig van ontkiemen. Dacht ik. Ik had nieuw zaad om te drogen (dit keer één soort tegelijk ;-)) dus het leek me handig om het oude zaad weg te gooien. Buiten stonden nog wat bakjes met aarde en zo was het snel verwerkt. Van de paar zaadjes die nog zouden ontkiemen kon ik misschien nog wat oogsten.

De duiven hebben er lekker in zitten rommelen. Of misschien moet ik de muis de schuld geven, nu deze nogal rond blijkt te scharrelen op het balkon. In ieder geval lag een dag later overal aarde en het zaad was niet meer netjes toegedekt. ‘Nou ja, tenminste nog iemand die er plezier van heeft,’ dacht ik. Het zaad bleek echp_20161003_191039ter nog kiemkrachtig; enkele paar dagen later zagen de bakjes groen van de kiemblaadjes. Of het kropsla of rucola is nog even de vraag maar groen(te) is het zeker.

Bloemenzee

Het is nog geeneens zomer, de snijbloemen die ik zaai om in de zomer bloemen in huis te hebben zijn nog maar een paar centimeter hoog en toch heb ik een hele serie foto’s met alleen maar bloemen. Heerlijk om nu al zo te kunnen genieten van al die bloemenpracht en te weten dat het de hele zomer door blijft gaan… 🙂

De foto-serie, van de eerste tot de laatste:

  • vergeet-mij-nietjes (balkon)
  • gebroken hartje (balkon) met op de achtergrond een paarse tulp
  • witte tulpen, een leuke verrassing want vorig jaar hebben deze niet gebloeid. Nu ze wat verder zijn in de bloei weet ik het weer… deze tulpen kleuren van wit naar roze. (balkon)
  • rucola in bloei
  • het zomerklokje, inmiddels met wat meer bloemetjes
  • de (kleine) appelboom
  • tulpen ’tussen’ de aardappels
  • phacelia, ook wel bijenvoer genoemd. Ik heb expres wat van deze groenbemester laten staan omdat de bijen er dol op zijn. En ik ben weer dol op blije bijen 😉
  • winterpostelein in bloei, piepkleine witte bloemetjes
  • lage rode tulpjes
  • phlox
  • perenboom (mooi hè?)

(klik nog even verder, recht op de foto zit een pijltje, voor het geval de fotoserie niet vanzelf verder gaat)

  • blauwe druifjes
  • een hoge rode tulp (waar er nog meer van in de tuin staan)
  • een bosje bloemen dat ik van een medetuinder uit haar tuin mocht knippen. Maar eens om zaad vragen, ik vind ze erg mooi!

vergeetmijnietgebrokenhartwitrosetulprucolazomerklokjeappelboompjetulpenphaceliawinterposteleintulpen2phloxperenboomblauwedruifjesrodetulpbosjebloemen

Het hele jaar rond

DSCN1463 De ene slasoort sluit naadloos aan bij de volgend slasoort. Inmiddels weet ik hoe ik het hele jaar rond mijn eigen, verse sla kan eten.

Vorige week at ik denk ik de laatste portie veldsla. De eerste kropjes werden al wat bleek en rimpelig en het leek me beter om dan meteen maar flink te gaan oogsten. Momenteel staan er nog een paar kleine kropjes maar die zouden weleens geel kunnen zijn als ik weer langskom.

De winterpostelein heb ik te lang laten staan. Deze begint al flink wat bruine vlekken te vertonen. Het was ook zoveel…! Ik had niet verwacht dat er zoveel sla zou zijn aangezien de blaadjes maar klein zijn. Echter als ik een flinke hoeveelheid oogst kan ik amper zien dat ik wat weggehaald heb, zo dichtbegroeid is het. Volgend jaar kan ik wel wat minder zaaien en zou het ook helpen als ik het op het balkon heb. De vraag is alleen of de postelein dat kan hebben. In pot kunnen plantjes nu eenmaal minder verdragen aan weersomstandigheden dan in de volle grond. Maar het is het proberen waard. DSCN1516

Inmiddels kan ik bijna weer gaan eten van de ‘zomersla’, op de foto staat mijn pluksla. Excuus, ik moet even bekennen dat de pluksla die in deze pot staat niet van mijzelf is maar gekregen. En dat die er waarschijnlijk niet stond als de winter streng was geweest. Dus het hele jaar rond… misschien red ik dat toch niet helemaal. Maar als ik had gewild had ik al wat eerder weer kropsla en rucola kunnen zaaien en deze als kasplant (of beter gezegd: vensterbankplant) kweken. In dat geval zou ik er inmiddels bijna van kunnen eten. Een maand zonder sla gaat nog wel lukken. Wie weet lukt het me volgend jaar écht helemaal rond.

Wintervoorraad

Toimage008_rsmaten en sla, doorgaans echte zomerkost. Maar met een goede planning, wat uitproberen en speuren naar de juiste soorten is het toch mogelijk om dit vers, onbespoten en niet uit kas (hoewel een vensterbank in je huis toch wel als kas fungeert) te kunnen eten. De winterpostelein en veldsla en zelfs de rucola staan nog groen op ‘het land’. Voor een portie sla fiets ik niet naar mijn tuin maar ik neem wel eens wat mee als ik in de tuin bezig ben geweest.

Daarentegen doet de boerenkool, echte winterkost,  het niet zo geweldig dit jaar. Het zijn nog maar kleine plantjes en als ik daar van wil eten moet ik zowat de hele oogst meenemen.

En dan is er nog prei. Hoewel de dikte van de prei nogal uiteenloopt is er genoeg om deze winter van te genieten. Ik zoek elke keer de dikste uit en ben zo weer even verzekerd van gratis vitamines. Handig, zo’n tuin als voorraadkast. Ik hoef me geen zorgen te maken over bederf en kan het halen wanneer ik wil (al is het na zonsondergang wel wat lastig oogsten). Wat dat betreft sluit het naadloos aan bij wat de moderne consument wil. Alleen de modder, daar zijn de meesten niet zo van gediend.

image009_rs

Wintersla

DSCN1233_rsEen paar weken geleden heb ik de winterpostelein, veldsla en rucola gezaaid. De eerste rucola heb ik al geoogst en zoals jullie op de foto’s kunnen zien schiet de winterpostelein ook al aardig de lucht in. Zou ik dit nu ook in fases moeten zaaien? Hoeveel wil ik eigenlijk?

Het is de eerste keer dat ik deze groenten teel en hoewel ik het allebei al wel verschillende keren heb gegeten en ook wel weet hoe groot het ongeveer wordt, weet ik niet precies hoe vaak ik ervan kan eten.

IkDSCN1268_rs heb even op de zakjes van de winterpostelein en veldsla gekeken en er staat bij de winterpostelein alleen vanaf wanneer ik het moet zaaien (niet tot wanneer) waaruit ik opmaak dat gefaseerd niet gebruikelijk is. (nee, niet echt een wetenschappelijk conclusie)

De veldsla kan wel in delen: augustus tot september buiten en september tot december binnen. Ik verwacht dat ik daar wel genoeg van gezaaid heb en aangezien ik tot mei kan oogsten laat ik het maar lekker zo. Nog enige oefening en volgend jaar bedenk ik spontaan op tijd dat ik iets meermalen kan zaaien!

Ontkiemd

winterpostelein“De kieming duurt ruim twee weken en geschiedt bij lage temperaturen.” Vorig jaar kwam het niet eens op, hoe laag de temperatuur ook werd dus ik wilde er dit jaar vroeg bij zijn, dan kan ik het eventueel nog eens zaaien. Ik was blij verrast toen ik vandaag ontdekte dat de winterpostelein al binnen één week ontkiemd was. Een groene waas kleurt nu het open kasje en belooft mij vitamientjes in de late herfst.

De veldsla die ik ernaast heb gezaaid laat nog even op zich wachten, wat overigens geheel volgens ‘plan’ is want ook deze ontkiemd in 2-3 weken tijd.

Dan is er nog de rucola die ik vorige week heb gezaaid en ook die is al opgekomen. De blauwe korreltjes op de foto’s zijn de slakkenkorrels. Want die houden wel van een vers, sappig, jong maaltje.

Het vorucolaelt wat onwennig, om te zaaien en te laten ontkiemen terwijl de zomer ten einde loopt en ik in mijn tuin vooral bezig ben met oogsten en winterklaar maken. Het maakt het werken in de tuin lekker afwisselend en dit jaar zal ik ook in de winter naar mijn tuin moeten. Niet voor de boerenkool die ik voor meerdere maaltjes kan oogsten, maar voor verse sla. Ik zie er al naar uit!

Prei

Een mens is nooit te oud om te leren. Al weten oude mensen doorgaans wel veel. Ik ben benieuwd of pake dit al eens heeft gezien. Ik ging afgelopen woensdag namelijk het veldje ‘prei 2013’ vrij maken om veldsla, rucola en winterpostelein te zaaien. De prei van vorig jaar stond er (nog steeds!) te bloeien maar moest nu toch echt ruimte maken. Ik keek enigszins verbaasd naar de verse prei die er groeide. Had ik er wat kleintjes laten staan? Nee toch? Het zou zomaar kunnen dat de bloeiende bollen prei zaad hebben verspreid en dat het daaruit opgekomen is.

Mapreiar ik heb ontdekt dat er nog een mogelijkheid is waarop prei zich voortplant. Want toen ik jonge prei eens goed bekeek leek het alsof deze uit een knolletje groeide. Zou het toch ui zijn? Dat zou trouwens best kunnen maar ik denk dat het prei is. De volgende bloeiende prei haalde ik voorzichtig uit de grond en die bevestigde mijn vermoeden: de prei vormt nieuwe knolletjes. Heel bijzonder. Het lijkt alsof de prei zelf iets heeft bedacht, maar het zal al wel jaren zo zijn zonder dat ik er ooit van gehoord had. Gebeurt wel vaker trouwens.

Ruimte maken

preiEr is vandaag hard gewerkt in mijn tuin. Ik vind het leuk om te snoeien maar de laatste tijd is het wel erg hard nodig. Over de helft van de paadjes kon je niet eens meer lopen of moest je hele grote stappen maken om over alle woekerende planten heen te stappen. Vandaag ben ik deels bezig geweest met het vrijmaken van het pad achterin de tuin. De bodembedekker Duizendknoop had heel wat knopen gelegd en is in korte tijd verdubbeld. Ook de Vrouwenmantel deed hieraan mee. Dan nog de Rucola die spontaan was opgekomen en inmiddels al stond te bloeien, de vlinderstruiken die nog altijd veel te weinig ruimte hebben en daardoor steeds over de paden hangen en Lamsoor die ik ietwat te dicht bij het pad heb geplant. DSCN1079_rs

Daarnaast heb ik weer een deel van de prei in gaten gezet. Ik denk dat er nog ongeveer een kwart moet gebeuren, de rest staat inmiddels in een prachtig gat, ter grootte van een pootstok.

Tussendoor heb ik ook nog een begin gemaakt met het aanleggen van mijn ’terras’, iets wat ik al het hele jaar van plan ben. Het is niet groot, maar er moet even wat ruimte zijn om mijn stoel (inmiddels heb ik een ‘nieuwe’) in de schaduw te kunnen zetten zodat ik tenminste gemakkelijk kan zitten als ik even pauze houd. DSCN1080_rsDe tegels liggen nog lang niet goed, maar de grond is al een stuk verlaagd waardoor ik al wel redelijk stabiel op een stoel kan zitten op de paar tegels die er inmiddels liggen. De rest komt nog wel, het begin is gemaakt.

Aan alle mensen die nu denken: ‘Pffff, wat heeft ze het er toch druk mee’ vertel ik er graag bij dat ik héérlijk bezig ben geweest, dat het een ontzettend voldaan gevoel geeft als de boel er weer netjes bij ligt en dat het een genot is om te zien hoe groot de prei dit jaar in augustus al is. En waar een ander een ietwat overwoekerde tuin ziet, zie ik mijn eigen paradijsje waar ik me altijd met wat moeite weer uit losmaak. prei

Salade

Vandaag een salade à la tuin. De sla zelf moest nog uit de winkel komen (mijn slaplantjes zijn nog niet zo groot) maar de vulling van de sla komt bijna helemaal uit eigen tuin! Of beter gezegd: van het balkon.

Zoetzuur van eigen courgette en eigen uien (vorig jaar ingemaakt), rucola, het eerste radijsje (toch nog wat klein maar toen was ‘ie al geoogst), bieslook, munt en basilicum. Wat blokjes kaas erbij en eten maar!

Geduld

Met geduld kom je een heel eind. En anders zaai je gewoon nog een keer. Inmiddels komt er beweging in de modder in de wc-rolletjes. Een paar kleine groene puntjes laten zien dat de eerste zaadjes zijn gaan ontkiemen. Gelukkig! Want ik begon me toch wat zorgen te maken hoor, de bloemkool die niet opkomt, de sla niet, de spinazie ie nog steeds niet boven de grond is (misschien was het nog te koud?), de tomaat en komkommer waar ik al vol ongeduld naar uit zit te kijken. Ach, het is natuurlijk ook nog vroeg, maar omdat alles zo snel in bloei is komen te staat voelt het al als half zomer. En dan wordt een mens wel eens wat ongeduldig. Maar zoals ik wel eens heb horen zeggen: je kunt de groei niet uit de plant trekken, daar moet je geduld voor hebben. Misschien scheelt het ook als ik niet 3x per dag ga kijken 😉 Of misschien kan ik mij beter wat meer richten op de rucola en radijsjes die al wél boven de grond zijn.

En soms word je verrast door de natuur. Want in de pot waar mijn basilicumplant staat is een tomatenplantje opgekomen. Ik kan me niet herinneren dat deze pot vlakbij de tomatenplanten heeft gestaan vorig jaar maar blijkbaar is er toch een zaadje in terecht gekomen. Leuk hè?