Vogelpraat (II)

(vervolg)

Vorig jaar hadden de duiven een nest bij de buren en dat vonden we allemaal ontzettend leuk. Zomaar onder een stoel, hoe bedenken ze het toch?! En dat ze niet eens bang waren… Toch maar een beetje rustig blijven als we buiten waren. Zoiets wil je natuurlijk niet verstoren. Vol spanning wachtten we af hoeveel jonkies er zouden komen. Ik herinner me er twee maar volgens mij waren het in totaal drie stuks. Ontzettend leuk.

Tot midden zomer.

Ik weet nog dat ik de buurman vroeg of hij even wilde gaan kijken onder de stoel omdat ik dacht dat er eentje doodgegaan was. Nee, de jonkies leefden allemaal nog. Dat verbaasde me. Er hing namelijk een afschuwelijke, weeïge lucht op het balkon. De stank was niet te harden, helemaal niet toen de temperatuur opliep tot 27 graden. Lekker buiten zitten was er niet meer bij. Alsof er een dood dier in de hete zon al drie dagen lag te rotten.

Nee, voor de buurvrouw geen nest meer op het balkon. Ik ben het hélemaal met haar eens! En dan had ik nog geeneens last van de enorme troep die achterbleef toen meneer en mevrouw duif weer vertrokken.

Gister ontdekte ik dat de duiven na hun paringsdans een plekje hadden gevonden. Het duurde een tijdje voor ik doorhad waar ze zaten. Ik hoorde zo nu en dan wat gekoer op het balkon maar kon ze niet ontdekken. Ze hadden een uitstekend plekje, een héél mooi, beschut, bijna onzichtbaar plekje. Onder de planken, achter de bloempotten. Op MIJN balkon!

En toen heb ik ze dus weggejaagd. Ik ben er niet trots op maar ik wil echt geen nest op mijn balkon. Ik heb de ruimte onder de planken nog kleiner gemaakt door nog wat meer bloempotten eronder te schuiven. Even later zat de duif er alweer. Toen ik haar wilde wegjagen kon ze er maar met moeite tussenuit komen. Ik vroeg me af hoelang ik dit kon volhouden. Niet alleen zou ik mijn balkon  voortdurend in de gaten moeten houden en meer geduld moeten hebben dan de duiven, ik zou ook nog eens geen medelijden mogen krijgen met deze vogels. En dat kan nog wel eens moeilijk worden. Die arme beestjes moeten toch óók ergens kunnen nestelen? En ik wil toch vogels op mijn balkon? Pure discriminatie dat ik verrukt ben over de koolmeesjes terwijl ik de duiven de stuipen op het lijf jaag. En ja, heus, ik zou er ook wel van kunnen genieten, van dat nestje op mijn balkon. Tot de stank weer begint…

Gister is het me gelukt om vol te houden. Slechts twee of drie keer heb ik ze van het plekje moeten wegjagen, de andere keren was ik al buiten voor ze er konden komen. Vanmorgen heb ik ze nog één keer gezien, op het randje voor mijn balkon. De rest van de dag zijn ze niet meer geweest. Zou ik nú al gewonnen hebben…?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.