Ik b
en gister weer héérlijk in de tuin bezig geweest. Het voelt alsof ik alweer middenin het tuinseizoen zit, al staat er nog helemaal geen groente in de tuin. Met zo’n nieuw stuk grond erbij is er gelukkig genoeg te doen en kan ik optimaal van het (vroege) mooie weer genieten.
Ik ben zo intensief aan het graven geweest dat het me werkelijk verbaasd dat ik vandaag mijn rug niet voel. Misschien toch ergonomisch verantwoord gewerkt? Ik had gister juist geconcludeerd dat ergonomisch verantwoord tuinieren niet bestaat, maar blijkbaar heb ik toch voldoende op mijn houding gelet.
De
rode bessenstruik moest worden verplaatst. Het plekje achter de vlinderstruik werd krap en bovendien komt er te weinig licht. En dat terwijl de struik alle hulp wel kan gebruiken nu het al twee jaar achtereen vol met luizen zit. Binnen de U-vorm van de frambozenstruiken is een mooie ruimte voor wat fruitstruiken. Ik heb dan ook niet alleen de grote, 2-jarige bessenstruik verplant maar meteen ook een zwarte bes en een kleine rode bes erbij gezet. Dit stukje tuin is wat minder goed bereikbaar en voor groenten ongeschikt door de vele wortels van de frambozen. Ik heb in de ruimte er tussen dan ook maar her en der wat bodembedekkers geplant. Dat scheelt onkruid wieden en staat bovendien nog leuk ook. En het heeft ook nog eens als voordeel dat ik op andere plekken weer ruimte creëer.
Met nog wat slordig gelegde tegels voor de globale indeling van de tuin zie ik aan het eind van de middag al meer eenheid in de twee tuindelen. De rechte scheiding is weg en er is weer een deel onkruidvrij gemaakt. Stukje bij beetje maak ik het nieuwe stuk mij eigen.
