Afgelopen zaterdag tilde ik een tegel op om het plastic van de tunnelkas vast te leggen. Onder de tegel bleek een hele mierenwereld te zitten!
Zodra de tegel boven hun hoofden vandaan zweefde begonnen de mieren als de wiedeweerga alle larven zo snel mogelijk naar een veiliger oord te brengen. Het was een prachtig gezicht! Aangezien we bijna naar huis zouden en niet veel tijd meer hadden hebben we niet staan wachten tot alle larven verdwenen waren maar uit ervaring weet ik dat het een kwestie is van minuten voor alles compleet onder de grond verdwenen is. Mieren worden niet voor niets harde werkers genoemd. Tijd voor het
maken van foto’s heb ik nog wel even genomen. Ik had juist mijn goede camera bij me en daarmee kan ik mooie macro-foto’s maken.
Iets verderop, in een holletje naast het tegelpad had ik laatst al eens een pad zien wegkruipen. Prachtig verscholen onder de overhangende rabarberplanten. Ik was benieuwd of de pad nu ook in het holletje zat en na wat turen in het donkere hol zag ik een pootje. Met wat hulp van een fotobewerkprogramma is het ook op de foto goed zichtbaar.
De pad vond het boven zich blijkbaar te onrustig worden, even later zag ik hem naar de tuin van de buurman springen. Toen ik mijn logé erop wilde wijzen was de pad al niet meer te zien. Plotseling sprong er nóg een pad naar de buurman, deze was twee keer zo groot.
Sjonge… wat een leven op zo’n klein stukje grond, je loopt er zo aan voorbij.