Overal om mij heen zie ik in tuinen van die ‘bonenstaken’ staan. Ik weet nu waar de naam vandaan komt want er groeien ook daadwerkelijk bonen langs de stokken. Inmiddels heb ik zelf ook van deze stokken maar die staan naast de tomatenplanten en de kapucijners. Jaja, voor het eerst heb ik ook ‘klimbonen’, de kapucijners kunnen wel tot 2 meter hoog worden. Al had ik ze daarvoor waarschijnlijk eerder en betere steun moeten geven, maar goed. Verder heb ik liever lage bonenplanten. Daar hoef ik niet op tijd stokken naast te zetten, geven mij niet het dilemma of ik deze stokken nog weer moet verstevigen of de vraag hoevéél stokken ik nodig heb enzovoort. Heus, ik ga het eens proberen maar alles in stappen. Dus… dit jaar nog lage bonenplanten.
Dacht ik.
D
e bonenplanten groeien goed, razendsnel en zien er prachtig uit. Alleen sommige planten hebben w0at ‘slierten’. Dat kan ik me van vorig jaar helemaal niet meer herinneren eigenlijk. En die droogbonen die ik heb gezaaid, dat zijn toch ook gewoon lage planten…?
Bij nader bestudering van de bonenplanten ontdekte ik dat ik wel degelijk klimbonen heb. En opeens begint mij iets te dagen. Had ik niet ook een soort dat klimt en dat ik vorig jaar nog lekker heb laten liggen omdat ik dat ’te moeilijk’ vond? Waar is dat zakje eigenlijk gebleven?
Een paar dagen later kom ik het zakje tegen. Leeg. En laten die bonen er nu precies hetzelfde uitzien als de Montana, de lage bonenplant. Hmmm… ze zitten dus ook nog eens lekker door elkaar. Ik had nog wat stokken, dus die staan er nu tussen. Niet ‘mooi op tijd’ natuurlijk, maar pas als de plant al hulpeloos om zich heen heeft gegrepen met zijn lange ‘slierten’. Maar goed, wie weet ontdekken ze de prachtige lange bonenstaak nog vóór het te laat is. En wie weet zaai ik volgend jaar wel alleen maar klimbonen omdat ik de smaak te pakken krijg.