Enkele weken geleden trok ik de voorzichtige conclusie dat mijn bloemkooloogst dit jaar mislukt was. Ik had alle spitskool al geoogst, zag al middelgrote rode kolen in de planten, had de broccoli al gerooid en de bloemkool… was in geen velden of wegen te bekennen. Enkel planten met grote bladeren maar zonder kool.
Hmm… jammer. Ik wilde de planten nog niet helemáál opgeven. Tenslotte waren ze later in de tuin gezet en nou ja… het kon toch niet zo zijn dat álle planten zonder kool zouden opgroeien?
Gelukkig heb ik de planten laten staan! Wat later ontdekte ik toch wat kleine witte kooltjes en nog weer later kon ik wat bloemkolen ‘inpakken’ om ze zo hun witte kleur te laten behouden.
Donderdag voelde ik dat de kool al bijna groot genoeg was om geoogst te worden. Iets groter zou nog best kunnen, bovendien at ik het weekend niet thuis en is de tuin de beste bewaarplek, nietwaar?
Nee, dit keer niet. Het heeft namelijk 4 dagen heel erg veel geregend. Toen ik maandag een bloemkool wilde oogsten, bleek deze niet alleen net begonnen te zijn met doorschieten, het vertoonde ook nogal wat rotte plekken. Hmm, dan nog maar eentje oogsten. Ai, óók rotte plekken… Uiteindelijk heb ik volgens mij 4 bloemkolen geoogst waarvan er qua maaltijd nog 2 overbleven. O, en nummer 5 oogstte ik ook maar meteen, die zag er tenminste nog wit uit. Die bleek alleen veel te vroeg geoogst, ongeveer ter grootte van een dikke vuist. Wel hagelwit en prachtig wolkig.
Ik denk nog regelmatig jaloers terug aan die ene bloemkool. Het was vast beginnersgeluk.
