Een tuinkas afbreken, h
oe doe je dat? Dat was wat ik me de week, voorafgaand aan deze grote klus, voortdurend afvroeg. Gelukkig had ik mijn handige broer gevraagd om te komen helpen en op de valreep kon er nóg iemand een paar uurtjes de handen uit de mouwen steken. Thuis op de bank had ik het heel logisch bedacht: alles nummeren, veel foto’s maken en geordend verpakken voor vervoer.
Maar dan de praktijk… De kas was, na een nacht regen, helemaal nat. Bovendien na al die jaren ook smerig (wat wil je anders in een volkstuin) Met een permanente stift op de kas schrijv
en was onmogelijk. Met stift op tape schrijven was nog enigszins leesbaar maar het plakken van dit tape was ook niet zo’n succes. Dus van nummeren is nauwelijks sprake geweest. Foto’s heb ik wel veel gemaakt, maar waar ik bij het opbouwen tegenaan zal lopen is mij nog een raadsel. Dus of die bruikbaar zijn…
En dan nog de positie van de kas. De tuin is blijkbaar al jaren in gebruik en dan groeit alles tegen een kas aan. De ene keer zak je weg in een stuk zachte, sompige klei, de andere keer kun je de kas amper bereiken door de vele struiken die ervoor staan. Al met al nog een hele klus.
Met het weer hebben we het ontzettend getroffen. Toen ik van huis vertrok voorspelde buienradar de komende 2 uur alleen maar regen. Maar na hooguit een half uurtje lichte regenval is het de rest van de ochtend droog gebleven. Ook de kou viel me mee maar dat kan ook te maken hebben met de vele lagen kleren die ik had aangetrokken. Met slechts één sneetje en één beschadigde glasplaat is de klus goed geklaard vind ik.
Thuis vierden we het voltooien van de natte, modderige, koude klus met een heerlijke lunch en verse speculaas-appeltaart toe.
En nu maar hopen dat het opbouwen ook zo voorspoedig gaat, ik bak met alle plezier nog eens zo’n appeltaart! 