Na een pauze met soep en smakelijk vers bakkersbrood haastten we ons weer naar de tuin. We hadden inmiddels wel door dat het krap werd qua tijd, tenslotte wordt het vroeg donker. Tijdens de lunch hadden we besloten het frame te verstevigen met hoekijzers. De hoekpunten van het frame zaten namelijk niet al te stevig in elkaar en, vreemd genoeg, niet met bouten aan elkaar verbonden. Lang leve de hoekijzers. Erna stonden de vier stukken van het frame perfect haaks op elkaar en zat het geheel zo stevig als een huis.
Feitelijk hoefden we het frame enkel nog waterpas te zetten en in beton te zetten. In de praktijk viel dat echter nog behoorlijk tegen. Eerst moesten er onder alle hoekpunten tegels liggen. Vervolgens bleken een aantal gaten niet diep genoeg te zijn en moesten de ijzerpalen losgeschroefd en wat hoger bevestigd worden. Ai… toen draaide er een bout vast en wilde deze niet meer los. Maar óók niet meer vast…! Gelukkig wist iemand te vertellen (inmiddels waren we al met z’n vieren) dat rvs vrij gemakkelijk breekt. En ja hoor, de bout kapot en de ijzerpaal los.
Het waterpas zetten van het frame viel nog niet mee. Was de ene zijde mooi recht, dan was er aan de andere zijde nog van alles scheef. Inmiddels werd het al wat schemerig. Ik begon de hoop al op te geven dat we onze klus met voldoening konden afronden. Thuis lonkte de heerlijk geurende appeltaart en de koffie, maar deze smaakte natuurlijk het best als de klus klaar was. Ik denk dat het twintig voor vijf was toen opeens alle zijden waterpas waren. Hoera.
Tijd om er blij om te zijn hadden we niet. Snel de emmertjes half vullen met water en het betonmortel erbij gooien. Wat waren we blij dat we voor de betonsoort hadden gekozen die je niet meer hoefde te roeren. Dat was ons niet meer voor het donker gelukt. En wat waren we 10 minuten later blij dat we hadden gekozen voor de snelhardende soort toen de eerste druppels begonnen te vallen. Toen we twintig minuten later aan de welverdiende koffie met appeltaart zaten, stroomde de regen tegen de ramen. We zaten droog, de klus was geslaagd én het beton was al hard. Tijd om blij en voldaan te zijn! 