Ze komen, de vogels! Na het weekend was er duidelijk aan mijn ‘voerrolletje’ gegeten dus deze week zat ik steeds vol verwachting te kijken of ik koolmeesjes op mijn balkon zag. Eén keer zag ik er eentje maar die zag mij eerder en vloog snel weg. Het voer had het nog niet eens bereikt. En verder… helemaal niemand.
Toch lijkt het alsof de meesjes mijn voer nog steeds bezoeken want er is flink wat opgegeten. Andere momenten dat ik ze zag was meestal ’s ochtends, het zou zomaar kunnen dat ik ze misloop omdat ik niet thuis ben. Al heb ik vooral het gevoel dat er onzichtbare vogeltjes voor mijn neus alles opeten terwijl ik hard mijn best doe om ze te zien. Je zou zeggen: ‘Het gaat erom dat de vogeltjes wat te eten krijgen, nietwaar?’ Maar ik zal maar eerlijk toegeven dat ik ze eigenlijk vooral voer omdat ik het zo leuk vind dat ik ze dan van dichtbij kan bekijken. Wat dat betreft is een warme winter toch heus een nadeel.
Het voordeel er echter van is dat ik vandaag heerlijk in het zonnetje heb gezeten, mijmerend over het lenteweer dat plots heel dichtbij voelde!