Na drie keer de trappen op en af lopen waren alle pompoenen boven. Wat een opluchting! Het zweet liep over mijn rug en mijn spieren hadden hun wekelijkse training alvast gehad. Eén pompoen had helaas een rotte plek. Al op de tuin had ik deze plek eruit gesneden. De pompoen is wel zo groot dat het de moeite waard was om de rest te bewaren. Ik zal echter eerst even moeten uitproberen of de pompoen al eetbaar is want ze zijn nog veel te groen. Ze moeten vaal oranje zijn en dat kan nog wel even duren lijkt me. Maar nu ze veilig vorstvrij en droog liggen mogen ze de tijd nemen.
Na al dat gesjouw was ik wel nieuwsgierig geworden naar het gewicht van deze joekels. Het lijkt erop dat ik de hele winter (en misschien de zomer ook nog wel) pompoenen kan eten. De kleinste weegt 7 kilo, twee wegen 8, eentje is 8,5 en er is zelfs één van 9,5 kilo. En nu ben ik zéér benieuwd naar de smaak van deze muskaatpompoenen. 