Stekelvrij

Uiteraard kwam ik gister niet enkel in mijn tuin om de rijp op de blaadjes te zien liggen. Er moest ook gewerkt worden. Al de hele zomer was ik van plan de Japanse wijnbes aan te pakken. De plant werd te groot en moest een ander plekje hebben. Ik had al wat stekjes gekweekt* zodat ik de plant makkelijk een nieuw plekje kon geven. Ondertussen werd het tijd om de grote plant te rooien.

Maar ja… wie de Japanse wijnbes kent weet dat deze enorm veel venijnige stekeltjes heeft. Niet zo gek dus dat ik dat klusje maar steeds voor mij uitschoof. Inmiddels is het tijd voor de winterklussen en zal ik er toch eens aan moeten geloven. Ik had werkhandschoenen van thuis meegenomen, dikke, warme en stevige handschoenen die doorgaans worden gebruikt in de bouw. Met nog dunne handschoenen eronder hoopte ik zo genoeg bescherming te hebben tegen de stekels.

En het werkte! Wat een genot zeg! Het maakte de klus een stuk gemakkelijker en alles ging lekker vlot. Opeens was het helemaal geen vervelende klus meer maar een snoeiklus. En ik ben dol op snoeien. Aan het eind van de ochtend had ik twee zakken vol met takken (die gaan de volgende keer naar de ‘buren’) en had ik weer een heleboel ruimte in mijn tuin gecreëerd. Alleen de twee stekjes moeten nog een keer verplaatst worden en dan is het project ‘Japanse wijnbes’ weer afgerond.

* De Japanse wijnbes is heel makkelijk te stekken: buig een tak naar de grond en zorg dat deze de grond blijft raken (bijvoorbeeld door deze wat in te graven of door er wat op te leggen) Na enige tijd begint de tak te wortelen. Als de stek begint te groeien kun je de tak van de moederplant los knippen.