Naast het oogsten van groente is er in de winter nog veel meer te doen in de tuin. Echter, de natte, zompige kleigrond weerhoudt mij er wel eens van. Op de een of andere manier kan ik nogal chagrijnig worden van die zompige klei die me elke stap een centimeter doet groeien. Het is niet voor niets dat ik tegelpaden heb aangelegd in mijn tuin en probeer om vanaf die paden alles te kunnen bereiken. Alleen blijft de klei niet altijd netjes buiten de paden en ik niet óp de paden. Maar goed, in de winter mis ik mijn tuin ook nogal eens en dat blijkt dan weer tegen de zompigheid op te wegen.
Vorige week begon ik vol goede moed aan een klus die ik al enige tijd op de planning had staan. Het verplaatsen van de Japanse wijnbes. De oude struik had ik al verwijderd, de nieuwe stekjes moesten alleen nog even een beter plekje krijgen. In de loop der jaren is mijn tuin een wirwar van planten geworden, het overzicht is soms ver te zoeken. Tijd voor wat meer structuur!
De palen in mijn tuin die ik eens heb geplaatst om mijn frambozen en braamstruik in het gareel te houden bevallen goed. Een uitstekend idee om die ook te gaan gebruiken bij de Japanse wijnbes. En als ze dan tóch verplaatst moeten worden, waarom maak ik dan geen ‘fruithoek’? Is er ook meteen wat meer orde. Zo gezegd, zo gedaan. Inmiddels staan er wat kleine stekjes op rij bij de palen. De volgende taak is om de waslijn strak aan de palen te bevestigen zodat de takken eraan vastgemaakt kunnen worden. Ook een uitstekende klus voor in de winter. En de zompige klei? Die viel me dit keer alles mee.