Ik vind het elk jaar weer een verrassing: de opkomende plantjes. Thuis, bij het zaaien in bakken, sta ik er regelmatig met de neus bovenop. Is de grond niet te droog, staat de bak niet te koud… er wordt goed op ze gelet.
In de tuin is dat anders. Behalve wat extra water geven in droogte is het vooral afwachten. Merk ik het op tijd dat er slakken op de loer liggen? Hebben ze last van de kou? Hoewel de kapucijners al ruim voor IJsheiligen gezaaid mogen worden, kan ik dan toch gaan twijfelen als het begint te vriezen. Zou het ontkiemen dan niet mislukken?
Ik had al wat sprietjes boven de grond zien verschijnen, maar deze week waren ze dan toch echt duidelijk te zien: rondom de stok komen prachtige plantjes op. Het is toch elk jaar weer een wonder. En het enige wat ik heb gedaan is zaaien en water geven. En vaak kijken natuurlijk.