Er ging een fikse storm over het land, afgelopen week. Toen ik laatst naar mijn tuin fietste hield ik mijn hart vast. Zou de kas nog heel zijn? En zou de druivenboog de storm hebben doorstaan?
Het bleek mee te vallen. De kas had de storm glansrijk doorstaan. De druivenboog heeft het zwaar te verduren gehad. De boog kan weliswaar niet meer wegwaaien sinds ik een paaltje ernaast geslagen heb, maar breken kan wel. Het materiaal van de boog is bij lange na niet geschikt voor een flinke druivenstruik die volop wind vangt. Tsja… sommige dingen leer je door ervaring. Maar goed, zélfs na deze fikse storm staat de boog nog overeind.
Pas de keer erna ontdekte ik dat er iets anders gesneuveld was. Of misschien is het pas de tweede dag met storm gebeurd. De perenboom. Ik heb er minstens vijf minuten naar staan staren en omheen gelopen. De boom lag languit in de tuin. De blaadjes hingen er al slap bij. Ik kon het eigenlijk niet geloven maar moest helaas concluderen dat de boom dood was.
Dood. Omgewaaid in de storm.
En dat na 4,5 jaar trouwe dienst. Vorig jaar bracht het voor het eerst drie peren voort en het leek erop dat er dit jaar nog meer gingen komen. En nu… ligt de boom op de grond. Afgeknapt.