Het beeld dat ik van de staat van mijn tuin heb en het beeld dat mijn omgeving van mijn tuin heeft, loopt waarschijnlijk niet gelijk op. Zo zijn er bepaalde paadjes die je in deze tijd van het jaar eigenlijk niet kunt betreden door overhangende takken. Ik vermijd ze gewoon, anderen valt het op dat het daar wel érg begroeid is. En het aanzicht van de tuin… tsja, dat oogt dit voorjaar ‘wat’ rommelig. Er staan prachtige bloeiende bijenplanten, maar het is wel wat chaotisch. Een ander zal het omschrijven als ‘daar is dit hele jaar nog niks aan gedaan.’
Achterin de tuin (waar niemand komt behalve ik) is het netjes opgeruimd en overzichtelijk. Alle paadjes zijn er begaanbaar en er staat niet meer dan een paar sprietjes onkruid. De kas is weer helemaal bijgewerkt en is door een ringetje te halen. Met dat in mijn achterhoofd vind ik mijn tuin mooi op orde. Toen ik gister aan de slag ging in het voorste stukje van mijn tuin bedacht ik mij dat juist dát stukje het visitekaartje van mijn tuin is. De phacelia was uitgebloeid en de dode planten stonden een meter hoog. Er tussen stond her en der nog wat dode spinazie, klaar om het zaad ervan te vangen. Ik moet toegeven, eigenlijk zag het er gewoon slordig uit.
Inmiddels is er wat aan gedaan. De phacelia is in een zak gegaan, dat gaat mee naar de M&M-tuin. Daar mag een groenbemester rijkelijk groeien, alles beter dan onkruid. De spinazie is ook in een zak gegaan om mee naar huis. Het moet nog verder drogen en in het najaar kan ik weer spinazie zaaien. Binnenkort zal ik nog een keer moeten want er zal genoeg uitgezaaide phacelia opkomen. En dan is er plek voor sla. Om het echt netjes te maken zal ik er nog wel een keertje aan de slag moeten, maar het begin is gemaakt.