Tag archieven: opruimen

Ik heb zeker nog even gedacht aan Emmies berichtje toen ik gisterochtend maar weer aan de slag ging in de tuin. De tuinkast zou bijna opgehaald worden en dat leek me een goede stok achter de deur om tijdig de tuin helemaal klaar te hebben. Erna zou ik namelijk het gereedschap steeds van huis moeten meenemen. Het weer was gister gelukkig redelijk. Een paar miezerbuitjes, maar de droge dagen ervoor hadden ervoor gezorgd dat de klei iets minder zompig was.

Achterin de tuin was nog een hoekje met veel plantenwortels die ik moest uitgraven. Daarna ging ik gestructureerd van achter naar voren. Zowaar ben ik nog eens aan het spitten… jaja. Doorgaans trek ik het onkruid er liever gewoon uit dan het onder te spitten. Met de natte aarde is dat echter bijna niet te doen. En dus zijn sommige stukken van de tuin provisorisch gespit terwijl andere stukken al netjes onkruidvrij waren.

De laatste kruiwagen met afval maakte een vreugderondje. Oké, de tegels moeten nog opgehaald moeten maar toch voelt het alsof ik nu klaar ben. Het zal wel komen omdat de tegels verhuizen een klusje is dat ik met iemand anders ga doen. Moe maar voldaan ging ik gister naar huis. De klus is geklaard! 🙂

De laatste loodjes wegen zwaar. De tuin lijkt aardig leeg, maar moet compleet schoon opgeleverd worden. En dan blijkt daar toch nog best wat werk in te zitten. Nu de aarde zo ontzettend nat is, is het onkruid verwijderen veel meer werk dan in de zomer. Maar ik ben vastberaden om mijn borg weer terug te krijgen en dus moet de tuin helemaal schoon.

Inmiddels zijn alle tegels eruit gewipt en op stapeltjes gezet. Achterin de tuin, naast de kast, is nog een stukje tuin waar teveel wortels in zijn blijven zitten. Verder is het een kwestie van al het onkruid verwijderen en de laatste groente oogsten. Nog even doorbijten en hopen op een paar droge dagen.

Het is geen tuin meer te noemen, het lapje grond waar ik deze week bezig ben. Toch moet er nog wel op gewerkt worden. De tegels opstapelen is het meeste werk niet meer. De klei eraf schrapen zorgt al voor meer tijdverdrijf. Het is vooral het weghalen van de iets te enthousiaste bodembedekker en het onkruid dat altijd maar weer terugkomt.

Vanmorgen was het nat. Het regende niet maar de kleigrond was verzadigd van het regenwater. Bij elke stap die ik in de tuin zette werd ik een beetje groter. Elke keer dat ik de schep in de aarde stak, bleef er meer klei aan hangen. En mijn handschoenen waren helemaal glad en glibberig. Om onder zulke omstandigheden een steeds afbrekende bodembedekker uit de klei te moeten peuteren… ik heb wel eens leukere dingen gedaan. Maar gelukkig ben ik aardig opgeschoten. Ik kon weer twee kruiwagens bij de buren legen en zo langzamerhand komt het einde in zicht. Aan het eind kon ik ook nog wat oogsten: prei voor in de snert.