Langdurige bloei

gerberaIk ben dol op de Gerbera. Als ik een bosje bloemen mag kiezen dan zit er steevast een Gerbera bij, als het bosje al niet uit alleen Gerbera’s bestaat. Ik houd van de felle kleuren. Zo langzamerhand zijn er ook andere bloemen die ik graag in een bosje bloemen terug zie nu ik weet welke lang in een vaas staan. Maar de Gerbera blijft één van mijn favorieten. Het nadeel echter is dat ze hoe dan ook weer eens uitgebloeid zijn en de eens mooie bloem bij het afval gaat. Afgelopen met de pret.

Laat er nu een plant bestaan die deze mooie bloemen voortbrengt. En laat deze plant nog wel eens onder mijn aandacht komen tijdens het boodschappen doen. Zo komt het elk jaar wel weer voor dat ik met een (uiteraard bloeiende) plant thuiskom en geniet van de mooie bloemen. Echter, zoals bij meer planten het geval is, is de plant na het bloeien moeilijk weer in bloei te krijgen. Bij de kweker werden ze verwend en kregen ze alles wat hun hartje begeerde om te gaan bloeien. Echter in de huiskamer moeten ze het met water en liefde doen en dat blijkt niet altijd genoeg. Regelmatig krijgt de plant luis en gaat deze daaraan ten onder. In de zomer gun ik ze nog een tweede kans door ze buiten te zetten.

Dit jaar heb ik geluk. De roze Gerbera die ik in het voorjaar aanschafte doet het buiten fantastisch en is inmiddels volop aan het bloeien. De eerste bloem is alweer uitgebloeid maar daarna kwam een tweede. En inmiddels zijn knop drie en vier ook bijna open. Tussen de bladeren zie ik nog meer knoppen verschijnen. Hoera! Ik geniet erg van deze felle kleuren en royale bloei. En dat zónder bosje bloemen 🙂

Groen, groener, groenst

Het kan niemand in mijn omgeving ontgaan dat ik gek ben op plantjes. Dat levert soms aparte gesprekken op. Vooral het móment van het gesprek. Zo is het me meer dan eens overkomen dat er iemand op bezoek kwam en het gesprek ongeveer als volgt verliep:

Bezoek: ‘Hoi!’

Ik: ‘Hoi! Welkom, kom binnen.’ Ik neem een jas aan en laat het bezoek de woonkamer binnen.

Bezoek: ‘Zeg, ik heb twee plantjes en die doen het nog steeds.’

Ik: ‘O, joh, leuk! Wat voor plantjes zijn het?’

Bezoek: ‘Eh… nou eh… weet ik niet, beetje van die groene. Ze waren bijna dood maar mijn moeder kwam langs en die heeft ze weer water gegeven.’

Ik: ‘Aha…’ Wil die ander nou over plantjes praten? Eerlijk gezegd klinkt het nou niet alsof dat een hobby is… ‘Koffie?’

Bezoek: ‘Ja graag. Hoe gaat het trouwens?’

(…)

Na een paar van zulke situaties begon het tot me door te dringen dat het vermelden van het aantal planten in eigen huis komt door de groene weelde in mijn woonkamer. Voor mij is al dat groen normaal maar de meeste mensen hebben blijkbaar niet zoveel planten tegelijk in huis. Grappig, dat mensen aan hun eigen planten gaan denken als ze bij mij binnenkomen. Als sommigen die planten op dat moment ook nog even water konden geven zouden er waarschijnlijk heel wat meer planten overleven…