Voorzichtig, beetje bij beetje, richt mijn blik zich op een andere woonplaats. Ik wil me er misschien gaan settelen maar ja, als ik er ben heb ik weinig te doen. Dat maakt het wel eens wat lastig om te starten. Een volkstuin zou perfect zijn om er ontspannen bezig te zijn, wat mensen te leren kennen en een eigen plekje te creëren. Maar… een tuin betekent ook: er regelmatig moeten zijn om het op orde te houden en juist die structuur moet nog op gang komen. Het bekende ‘kip of ei’-vraagstuk. Dus… eerst settelen of eerst een tuin?
Om te beginnen maar eens vragen naar de wachtlijst. Het zou natuurlijk nog even kunnen duren voor ik aan de beurt ben en je kunt er maar beter vroeg bij zijn als tuinfreak. Er bleek zowaar meteen plek te zijn.
Ai, o, leuk? Maar wel veel werk…? Hoe moet dat in de zomer, als het onkruid als paddenstoelen uit de grond schiet? Ik aarzelde.
De man van het bestuur kwam met de oplossing: werd het me teveel dan kon ik er gerust landbouwzeil overheen leggen. Of over een deel van de tuin. Zo zou niemand last hebben van snel opschietend onkruid en had ik toch vast mijn tuin. Ik was om. 
