Vraag iemand met een volkstuin hoe hij aan het materiaal van zijn zelfgebouwde kas komt en het antwoord is steevast: ‘Daar en daar werd geklust en toen heb ik even gevraagd en kon ik dat en dat meenemen.’ Dat klinkt heel makkelijk maar ik moet daar toch heus wat meer moed voor verzamelen. Ik kwam er deze week achter dat ik gelukkig daarin niet de enige ben! Dat bemoedigde mij wel want tsja… het klinkt inderdaad heel simpel, waarom doe ik het dan niet gewoon?
Overigens denk ik dat ik ook nog wel zover kom. De eerste keer dat ik hoorde dat er ergens werd geklust duurde het 3 weken voor ik er langs fietste met voldoende moed om het te vragen. Uiteraard was het klussen allang weer voorbij. De de tweede ‘kluslocatie’ ontdekte ik vorige week en toen stond ik er 2 dagen later al op de stoep. Helaas, de klusmannen waren blijkbaar al naar huis en het hek zat op slot. Er wordt nog wel geklust denk ik, maar elke keer als ik er langskom zit het hek dicht, even vragen gaat dan moeilijk.
Gister waren de buren bezig met het maken van een huisje van takken. Hoe ze aan die takken kwamen? Natuurlijk, ‘daar en daar even gevraagd’. Hmmm. De gemeente heeft een heel aantal bomen in de buurt gesnoeid en de takken liggen nog klaar om opgehaald te worden.Of ik ook takken nodig had. Nou… eigenlijk vooral oud hout. Daar konden ze me gelukkig wel mee helpen dus binnenkort moet ik maar eens een plan maken voor een compostbak (hoera, connecties hebben helpt ook! :-))
Maar toen ik vandaag nog eens langs de plek fietste waar de buren die takken vandaan hadden, begon ’t toch wat te kriebelen. Vast handig om de framboos langs te leiden. In de winkel zijn de stokken misschien netter maar wel veel duurder… Of misschien kan ik ze gebruiken voor de clematis?
Vanavond ben ik nog even op stap gegaan met takkenschaar en tuinhandschoenen. Inmiddels staan er een aantal grote takken in m’n schuurtje. Ik moet nog even bedenken hoe ik ze precies kan gaan gebruiken, maar dat komt nog wel. Anders had ik morgen spijt als alles door de gemeentewerkers was opgeruimd en versnipperd. Nu voel ik me trots. Dat oude hout of een oud kozijn met nog glas erin komt ook nog wel eens. En misschien duurt dat helemaal niet zo lang meer.
Wat een leuke verhalen, Marijke!
Goed bezig!!