Restant

takken appelboom snoeienMet veel pijn en moeite heb ik de langzaam gegroeide takken van de appel- en perenboom gesnoeid. Die kleine stukjes, dat gaat nog wel, maar die complete takken… Ik deed het met pijn in mijn hart en alleen omdat het me beter leek. Maar dan? Zouden de takken nog uitlopen als ik ze in een vaas zet? Op de markt worden er takken in alle soorten en maten verkocht dus waarom zou ik het niet eens uitproberen? Het is weer eens wat anders dan een vaas bloemen (al blijft die geliefd 😉 )

Na een week begint er inmiddels wat beweging te komen in de knoppen. Ik zie wat groen voorzichtig naar buiten komen en het zal vast niet lang meer duren voor de takken weer tot leven komen.

Takkenhegje

DSCN2093 Het tweede takkenhegje staat er alweer een maand denk ik zo, maar ik had jullie het resultaat nog niet kunnen laten zien. Bij deze. Nu heb ik aan beide kanten van de ‘poort’ een natuurlijke afscheiding. Het hoeft niet hoog, het heeft geen functie, het is vooral voor de sier. Plots is mijn vlinderstruik te klein in plaats van te groot en hebben ook de frambozenstruiken maar weinig snoei nodig vergeleken met de vraag naar de takken. Leuk om zo de takken van struiken uit mijn eigen tuin te gebruiken.

DSCN2084

Snoeien en sparen

DSCN1478 Laatst schreef ik al over mijn ’takkenboel’, al die gespaarde takken om een afscheiding te maken. Afgelopen week is er nog een heleboel bijgekomen. Alle takken van de lavatera waren kaal omdat het deze winter wél hard genoeg vroor daarvoor, en de vlinderstruik begon alweer uit te lopen. Een mooi moment om de boel eens flink terug te snoeien. De lavatera heb ik tot de stronk toe afgeknipt, de vlinderstruiken komen ook al aardig in die richting.

Normaal gesproken gooi ik de kleine takken op de composthoop maar deze keer heb ik die ook maar bewaard. Het scheelt hout op de composthoop en ik hoop dat ik zo een dichtere afscheiding kan maken. Bij de afscheiding langs de rozenstruik vielen nogal grote gaten namelijk. Ach ja… eigenlijk zou ik eens een hele berg wilgentakken moeten hebben, maar zo van eigen tuin heeft ook wel iets. DSCN1477

Opeens lijkt de tuin heel geordend en opgeruimd nu alle kale takken afgeknipt zijn. Een lekker begin van het jaar.

Voor de liefhebber heb ik trouwens nog een vlinderstruik! Er was iemand die belangstelling had maar dat is over gegaan, de struik is echter te groot om er nog bij te hebben. Wie o wie kan ik hiermee verblijden? Zo in het voorjaar is het een goed moment om te verplanten. Het gaat om een lichtpaarse variant. Belangstelling? Stuur even een mailtje. Je mag ‘m dan gratis meenemen. DSCN1479

Takkenboel

DSCN1455Vorig jaar maakte ik langs mijn rozenstruik een kleine afscheiding van takken. Ik wilde dat eens uitproberen en het was vooral voor de sier maar ook wel een beetje ter bescherming van de uitstekende takken van de rozenstruik. Eigenlijk had ik te weinig takken om het een afscheiding te kunnen noemen en nu, een half jaar later, is er nog maar weinig te zien van deze ‘afscheiding’. Maar goed, inmiddels heb ik wel door dat het handig is om al het snoeihout te bewaren en ligt er al een aardig hoopje takken klaar voor gebruik. Nu ik weet dat veel takken op de composthoop niet zo handig is, heb ik nog een extra reden om deze apart te houden. Inmiddels heb ik een nieuw doel om voor te sparen, namelijk een afscheiding aan de voorkant van de tuin. De rozenstruik staat nu namelijk niet meer aan de rand van de tuin, maar middenin. Tegen de takken aanlopen zal nu dan ook niet zo snel meer gebeuren. Aan de voorkant van mijn tuin zie ik echter nog wel eens dat er iemand naast de paden loopt (of fietst) en dat is niet zo prettig als je net gezaaid hebt. Bovendien vind ik het wel leuk om een soort van ‘entree’ te maken. Het zal wel een meerjaren-project worden want zó groot is de takkenboel nog niet. Maar ik houd wel van sparen. En al helemaal als dat beter is voor de composthoop.

Compost II

Mijn zoektocht naar compost maken begint bij de boeken in mijn eigen kast. Drie boeken geven drie verschillende uitleggen. Daar begint het probleem al. Ik weet meteen weer waarom ik twee jaar geleden maar gewoon alles op een hoop heb gegooid met de gedachte ‘ik zie wel wat er van komt’. Gelukkig is er ook een boek dat die gedachte ondersteunt 😉

De keuze tussen de verschillende methodes om compost te maken hangt met name af van het tijdsbestek waarin je wilt dat de compost klaar is en hoeveel werk je ervan wilt hebben. Zo doen grote stukken  er langer over om te composteren dan kleine stukken maar hebben deze wel als voordeel dat je het er zo op kunt gooien.

Even een korte omschrijving van de drie methodes die ik net heb gelezen.

In ‘Tuinspecialist Moestuin’ wordt een bewerkelijke methode beschreven hoe je compost kunt maken met laagjes. Laagjes afval, water en een versneller als ammonniasulfaat en superfosfaat.

‘Het grote moestuinboek’ beschrijft heel gedetailleerd hoe je een kuil van zo’n 15 cm moet graven en daarin lagen moet maken van stro/compost/mest, vervolgens plantaardig materiaal, laagje kalk en een laagje grond.

Dit klinkt mij al natuurlijker in de oren dan een compostversneller maar het lijkt me nog steeds bewerkelijk. Mijn composthoop heb ik namelijk niet alleen om compost te maken maar ook voor het gemak om mijn plantaardige afval gemakkelijk kwijt te kunnen. Als ik bij elke 15 cm eerst weer andere dingen moet toevoegen wordt het mij te bewerkelijk. Daarom heeft de methode van het derde boek, ‘Genoeg’, mijn voorkeur.

De schrijver van ‘Genoeg’ heeft geen ‘laagjesmethode’ maar gooit alles gewoon op de composthoop. Hij zegt er wel bij dat je moet opletten dat het materiaal niet te houtig mag zijn (aha, ziedaar mijn takkenprobleem), dat het vrij fijn moet zijn en dat het gelijkmatig over de hoop verdeelt moet worden. Als je allerlei verschillende materialen op je composthoop gooit zal de compost uit een gebalanceerde portie voedingsstoffen bestaan. Dat is nu net mijn bedoeling.

Inmiddels heb ik al een hele lap tekst geschreven maar er valt nog veel meer te vertellen over compost. Wat er wel en niet op de hoop mag, wat je kunt doen tegen uitdrogen en hoe het nu precies zit met onkruid en hitte. Ik beschrijf dit later nog eens, tenslotte heeft de composthoop alle tijd.

 

De boeken die ik gebruikt heb zijn:

  • ‘ Genoeg, moderne gids voor duurzaam leven’ door Tom Petherick (2007)
  • ‘ Het grote moestuin boek’ door Hans van den Bosch (jaartal onbekend)
  • ‘Tuinspecialist Moestuin’ door A. & G. Bridgewater (2008)

 

Compost I

image007_rsMet het nieuwe stuk tuin erbij naast dat van mij, leek het mij een goed moment om wat met mijn composthoop te doen. Ten eerste stond het niet op een handige plek aangezien het niet tegen de muur mag staan maar wat ruimte vrij moet laten. Ten tweede was de hoop wel zo hoog dat er nog maar weinig bij kon en ten derde leek het mij tijd om eens gebruik te maken van het gecomposteerde gedeelte.

Dus op die heerlijke zachte vrijdag in januari ben ik hiermee aan de slag gegaan. Behalve een paar tuinders die wat uit de tuin kwamen halen was er niemand aan het werk en kon ik prutsen wat ik wilde zonder commentaar te krijgen. Daar houd ik wel van. Zelf ontdekken en erna op internet lezen wat ik anders had kunnen doen. Of beter nog: van tevoren op internet lezen hoe het moet, maar daar komt het meestal niet van.

De bovenste helft van de composthoop heeft er nog niet zo lang gelegen en was natuurlijk nog niet gecomposteerd. Dat hevelde ik over naar het nieuwe stuk voor de compost. Vervolgens moest ik inschatten welke massa al ver genoeg gecomposteerd was om op de tuin te gebruiken. Tsja…

Wat ik in ieder geval al snel ontdekte is dat ik veel te veel takken op de composthoop gooi. Een jaar later liggen ze er nog in dezelfde vorm en dat is niet mijn bedoeling. Tijdens mijn zoektocht op internet voor het volgende stuk over compost zal ik daar vast wel wat over tegenkomen.

Uiteindelijk heb ik het grove spul uit de composthoop gevist (tuinhandschoenen worden toch altijd al vies) en het onderste deel over een stuk tuin verspreid. Het lijkt al heel wat vind ik, en ik ben benieuwd wat ik er van zal merken. En dan nu maar op internet en in boeken zoeken naar hoe je een composthoop gebruikt 😉

Takkenbende

Vraag iemand met een volkstuin hoe hij aan het materiaal van zijn zelfgebouwde kas komt en het antwoord is steevast: ‘Daar en daar werd geklust en toen heb ik even gevraagd en kon ik dat en dat meenemen.’ Dat klinkt heel makkelijk maar ik moet daar toch heus wat meer moed voor verzamelen. Ik kwam er deze week achter dat ik gelukkig daarin niet de enige ben! Dat bemoedigde mij wel want tsja… het klinkt inderdaad heel simpel, waarom doe ik het dan niet gewoon?

Overigens denk ik dat ik ook nog wel zover kom. De eerste keer dat ik hoorde dat er ergens werd geklust duurde het 3 weken voor ik er langs fietste met voldoende moed om het te vragen. Uiteraard was het klussen allang weer voorbij. De de tweede ‘kluslocatie’ ontdekte ik vorige week en toen stond ik er 2 dagen later al op de stoep. Helaas, de klusmannen waren blijkbaar al naar huis en het hek zat op slot. Er wordt nog wel geklust denk ik, maar elke keer als ik er langskom zit het hek dicht, even vragen gaat dan moeilijk.

Gister waren de buren bezig met het maken van een huisje van takken. Hoe ze aan die takken kwamen? Natuurlijk, ‘daar en daar even gevraagd’. Hmmm. De gemeente heeft een heel aantal bomen in de buurt gesnoeid en de takken liggen nog klaar om opgehaald te worden.Of ik ook takken nodig had. Nou… eigenlijk vooral oud hout. Daar konden ze me gelukkig wel mee helpen dus binnenkort moet ik maar eens een plan maken voor een compostbak (hoera, connecties hebben helpt ook! :-))

Maar toen ik vandaag nog eens langs de plek fietste waar de buren die takken vandaan hadden, begon ’t toch wat te kriebelen. Vast handig om de framboos langs te leiden. In de winkel zijn de stokken misschien netter maar wel veel duurder… Of misschien kan ik ze gebruiken voor de clematis?

Vanavond ben ik nog even op stap gegaan met takkenschaar en tuinhandschoenen. Inmiddels staan er een aantal grote takken in m’n schuurtje. Ik moet nog even bedenken hoe ik ze precies kan gaan gebruiken, maar dat komt nog wel. Anders had ik morgen spijt als alles door de gemeentewerkers was opgeruimd en versnipperd. Nu voel ik me trots. Dat oude hout of een oud kozijn met nog glas erin komt ook nog wel eens. En misschien duurt dat helemaal niet zo lang meer.