Stap voor stap

Als het een beetje kan ben ik in mijn tuin te vinden. Elk droog moment dat ik vrij ben ga ik aan de slag. En dat werpt zijn vruchten af. Stukje bij beetje begint de nieuwe tuin vorm te krijgen.

De komende dagen een verslag van de vorderingen.

Na het verhuizen van de rabarber, braam en bessenstruiken was de framboos aan de beurt. Bepaalde soorten kunnen onder de grond nogal gaan woekeren en daar kwam ik in mijn eerste volkstuin pas na 3 jaar achter. Toen was het eigenlijk te laat om de boel nog goed in te kunnen dammen. In mijn tweede tuin had ik er dus een houten bak voor gemaakt. Het hout was oud maar ik wilde vooral even proberen of het handig was en mezelf oefenen in het zagen en timmeren. Het was een goede oefening al bleek ik wel schroeven nodig te hebben in plaats van spijkers.

De kist is na twee jaar in slechte staat en voor een verhuizing niet meer geschikt. Nu ik meer ruimte heb wil ik de framboos ruimer opzetten. Tegen het woekeren heb ik een borderrand gekocht. Of deze diep genoeg gaat is nog even de vraag, maar het is het proberen waard.

Ik moest nog een stukje grond wortelonkruid-vrij maken en ik kwam nog vele wortels van de pispotjes tegen. Helaas kwam ik die, tijdens het planten van de framboos nog steeds tegen, dat wordt volgend jaar dus goed opletten waar ze alsnog de kop opsteken.

In twee dagdelen kon ik het stukje grond bewerken, de border ingraven en de framboos verhuizen. De kist uit elkaar schroeven was niet nodig, met een beetje kracht viel deze zomaar uit elkaar. Het heeft soms zo z’n voordelen 😉

De aarde die in de frambozenkist zat heb ik ook verhuisd. Toentertijd heb ik daarin compost gemengd met vermiculiet en turfmolm. En hoewel ik toen niet genoeg had om de hele kist ermee te vullen, is het een mooi mengsel geworden. Framboos houdt niet van droogte dus wat vermiculiet in de aarde kan geen kwaad. Bovendien is de grond van de nieuwe tuin na hevige regen erg nat en kan het een extra laagje aarde hard gebruiken. Nog een voordeel is dat ik de framboos in een stukje aarde kon zetten waar gegarandeerd geen wortels van het pispotje in zitten. Dat scheelt.

En zo is er na twee dagen lekker doorwerken weer een stukje tuin ingericht. Het begint echt al ergens op te lijken.

Worteldoek ingraven

In mijn vorige tuin kwam ik er na een paar jaar achter dat de frambozenstruik behoorlijk kan woekeren. Toen was het echter al te laat en kwam de struik al meters vanaf de struik weer uit de grond opzetten. Ik heb toen worteldoek verticaal ingegraven om te voorkomen dat ik het hele jaar bezig zou zijn de frambozentakken uit te trekken.

Toen ik in deze tuin bij de buurvrouw een frambozenstruik zag staan w as ik dan ook meteen alert. Mijn eerste plan was om mijn eigen framboos dan ook maar in dezelfde hoek te zetten. Maar bij nader inzien pak ik het liever anders aan. Net als in mijn oude tuin ben ik bezig worteldoek verticaal in te graven. Nu er nog niet zoveel in de tuin staat is dat nog goed te doen. Ondertussen kan ik bij het graven de aarde vrijmaken van de wortels van pispotjes. Mijn eigen framboos komt in een houten kist met worteldoek eronder.

Het verticaal ingraven van het worteldoek is een hele klus en bepaald niet mijn favoriete bezigheid. Maar inmiddels zit het belangrijkste in de grond. Het liefst trek ik het doek door tot achter de composthoop langs. Maar dat zijn plannen voor later. Voorlopig kan ik weer even verder.

Vooraanzicht Spruit-tuin

volkstuinDe Spruit-tuin verandert in hoog tempo. Frambozenstruiken die afgeknipt worden, druivenbogen die gesloopt zijn en bodembedekkers die verwijderd worden. het is leuk om even te laten zien hoe de tuin er momenteel uitziet. Hoewel, momenteel is het wel alwéér wat anders, de foto is alweer een week ‘oud’ en de spitskool op de voorgrond is inmiddels geoogst. Of de kas er nog staat is ook nog even de vraag. Ik had even een weekje ’tuin-vrij’ en het zou zomaar kunnen dat de kas de afgelopen week afgebroken is. Best prettig dat er iets in mijn tuin opgeruimd gaat worden waar ik me helemaal niet druk om hoef te maken. En dan ook nog eens zoiets groots als een kas. Heerlijk hoor. Mocht er nog iemand de wortels van de frambozenstruiken ’s nacht willen uitgraven dan laat ik me graag verrassen 😉

Frambozenstruiken

Er is een zeer grote klus die grondig geklaard moet worden. De frambozenstruiken uitgraven. De planten kunnen nogal woekeren en de volgende huurder zal er niet vrolijk van worden als er overal weer planten beginnen te groeien. In de M&M-tuin wil ik ook nog graag frambozen kweken maar de ruimte die ze krijgen houd ik beperkt. Ik heb stekjes gemaakt van zowel de gele als de rode framboos en deze staan al in emmertjes klaar. Vervolgens kon het leuke deel van de klus beginnen: snoeien. Terwijl mijn tuinmaatje nog de laatste gele frambozen oogstte, begon ik met het afknippen van de takken. We konden er twee kruiwagens mee vullen. Het effect is groot, maar het meeste werk komt nog. De wortels moeten uitgegraven worden en het effect zal veel minder groot lijken. Ik zal het stukje bij beetje moeten doen om niet ontmoedigd te raken. Daarom ben ik maar vast begonnen, ook al was de oogst van de gele framboos nog niet helemaal voorbij. Er is genoeg voor de jam en zo kan ik de werkzaamheden in de tuin mooi wat afwisselen.

Zomersnoei

DSCN2490Rond deze tijd van het jaar is mijn tuin net een oerwoud. Met name bij de frambozenstruiken en braamstruik beginnen enorme lange takken te groeien en het paadje langs deze struiken is amper begaanbaar. En dat terwijl ik juist nu dat paadje veel moet gebruiken tijdens het plukken van de frambozen. Het werd dus weer hoog tijd voor de zomersnoei. Ik ben rigoureus te werk gegaan en heb alle takken die vlakbij het paadje stond tot op de grond afgeknipt. De andere takken heb ik aan de gespannen waslijn vastgemaakt. Door de nog jonge en flexibele takken in de goeie richting te buigen en met een clipje aan de lijn te haken blijft de tak vanzelf op de goede manier staan. Heel handig want zo kan ik de clipjes vervolgens weer gebruiken voor de volgende takken.

De braamstruik heb ik vorig jaar vrijwel helemaal afgeknipt. Bij nader inzien had ik beter wat minder ver kunnen snoeien. De struik groeit vanzelf weer aan, dat is het probleem niet. Het probleem is dat de struik niet zoals de framboos nieuwe, rechte takken maakt maar de takken alle kanten op laat groeien. Nu de takken nog te kort zijn om vast te maken aan de waslijn, zitten al die uitstekende takken zo laag bij de grond behoorlijk in de weg. Bij de volgende snoeibeurt zorg ik dat ik alle takken die al de goede kant op geleid zijn niet korter snoei dan de onderste waslijn. Dat scheelt heel wat keren omlopen in de tuin.

Fruitstruiken

DSCN2373 Mijn rode bessenstruik zit bomvol groene bessen! Ik ben er ontzettend blij mee want ik heb er lang op moeten wachten. De kunst is nu nog om het goed te beschermen tegen hongerige vogels. Een net is het meest logisch maar het nadeel is dat de struik wat onhandig staat en ik dan niet alleen een bessenstruik maar ook een pioenroos en een paadje onder een net moet verbergen. Misschien is een afschrikkend middel ook voldoende, de vraag is nog even of ik dat risico ga nemen of dat ik dit jaar voor de volledige oogst ga en de gevangen pioenroos voor lief neem.

De frambozenstruiken lopen ook alweer behoorlijk uit en ik heb op bestelling wat stekjes uitgegraven. HoeDSCN2375wel in mijn tuin elke tak weer uitloopt die ik zo in de grond steek, was dat vorig jaar bij anderen niet het geval en dit keer wacht ik nog even af of de stekjes goed aanslaan in een emmertje met vruchtbare (en natte) klei. Het lijkt erop van wel, tijd om de bestellingen te laten ophalen.

Takkenhegje

DSCN2093 Het tweede takkenhegje staat er alweer een maand denk ik zo, maar ik had jullie het resultaat nog niet kunnen laten zien. Bij deze. Nu heb ik aan beide kanten van de ‘poort’ een natuurlijke afscheiding. Het hoeft niet hoog, het heeft geen functie, het is vooral voor de sier. Plots is mijn vlinderstruik te klein in plaats van te groot en hebben ook de frambozenstruiken maar weinig snoei nodig vergeleken met de vraag naar de takken. Leuk om zo de takken van struiken uit mijn eigen tuin te gebruiken.

DSCN2084

Natte kleigrond

In het najaar kom ik steeds minder in mijn tuin, maar zo nu en dan wil ik er toch weer even heen. Om nog wat te oogsten of om enkel te genieten van dat stukje grond dat ik mag bewerken. Zo ook gister. Een vrije zaterdag is bij uitstek het moment om weer eens te tuinieren. En voor de winter zijn er nog genoeg klussen die gedaan kunnen worden dus vervelen hoef ik mij niet.

De klus die in ieder geval moet gebeuren stel ik het liefste uit. Het gaat om het graven van een geul waarin ik het worteldoek verder kan leggen rondom de frambozenstruiken. Ik ben al op de helft of misschien beter gezegd: nog maar op de helft. Het is namelijk een grote klus en aan het eind van de klus is het resultaat ook nog eens onzichtbaar. Maar goed, dat moet nog eens gebeuren. Gister heb ik lekker wat anders gedaan. Terwijl ik op mijn blog schrijf dat je vooral niet teveel moet opruimen in je tuin voor de winter, ga ik vervolgens zelf lekker takken afknippen om de boel er een beetje beter uit te laten zien. Of nou ja, vooral omdat ik het niet kon laten om eindelijk eens te mogen snoeien. Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat de meeste mensen voor de winter de tuin netjes maken. Met die paar keer dat ik nu nog naar mijn tuin ga kan ik me al amper bedwingen. Laat staan als je er dagelijks tegenaan kijkt.

Zowel de vlinderstruik als de gele frambozenstruik heb ik kortgeknipt en van de takken heb ik een tweede hekje gemaakt. Helaas, ik kan geen foto laten zien want mijn camera lag nog thuis. Als je zo weinig naar de tuin gaat vergeet je prompt wat je mee moet nemen. Verder heb ik zoveel mogelijk distels en paardenbloemen verwijderd, juist met natte kleigrond is dat gemakkelijk te doen. De dahliaknol mocht mee naar huis evenals wat gladiolenbollen en witlofwortels. En uiteindelijk ging de thee ook gewoon weer mee terug, met de miezerregen trok een bakje verse koffie op de bank thuis toch meer.

Graafwerkzaamheden

DSCN0732 Wie ooit nog eens van plan is om een framboos in zijn tuin te planten mag er eerst wel goed over nadenken hoeveel ruimte deze struik mag innemen. Bovengronds ziet het er prachtig uit, is het makkelijk te snoeien en geeft het heerlijke vruchten. Ondergronds is het echter een verschrikkelijk woekerende plant die zich een weg dwars door de tuin baant.Meters bij de struik vandaan schiet er opeens weer wat groens omhoog wat hardnekkig terug blijft komen. Enkel mDSCN0731et flink graafwerk kan de wortel getraceerd worden en is deze weer te herleiden tot de moederstruik. Middenin het tuinseizoen, als er allerlei groente in de tuin staat is dat echter niet wenselijk. Vandaar dat ik dit voorjaar ben begonnen met het maken van een scheiding met worteldoek. Rondom het stuk met de frambozenstruiken en de braamstruik komt een rand met worteldoek tot zo’n halve à 1 meter diep.

In het voorjaar heb ik het eerste gedeelte gedaan maar er moet nog een heel stuk gebeuren. Het leek me gister een geschikt moment: weinig groente in de tuin, geen droge (en dus harde) grond én mooi weer.

Het is een klus die maar langzaam vordert, elke vooruitgang is welkom. Gelukkig ben ik toch weer bijna twee meter verder gekomen. En als het tegelpad er dan tóch al uit ligt is het nog niet zo’n gek idee om de route nog eens te bekijken. Echt praktisch lag het niet. Nu ik de tuin alweer een aantal jaren heb weet ik wat beter waar ik wel en waar ik geen paadje wil hebben. Zo langs de perenboom kan prima want daar groeit toch niks, vlak langs de frambozenstruik is onhandig want de helft van het jaar hangen de takken royaal over het pad. Na de klus van het worteldoek kan ik dus over naar ’tegels leggen’. Zo blijft ook de winter nog ’tuinseizoen’. DSCN0735

Vrij baan

volkstuin pad Vandaag ben ik zo’n 4,5 uur in mijn tuin geweest, al dan niet aan het werk. En ik heb geeneens tijd gehad om de Japanse wijnbes te oogsten of de aardbeien…

frambozenstruik
Weer een béétje loopruimte langs de frambozenstruiken…

Ik had me voorgenomen om dit keer niet te beginnen met oogsten of onkruid trekken. Daar begin ik doorgaans mee, zo van: eerst wat in ieder geval moet gebeuren, daarna wat er nog te doen valt. En zo kon mijn tuin langzaam tot een oerwoud groeien, want die tak die gister nog niet broodnodig gesnoeid moest worden, is vandaag nog maar amper groter.

Vandaag draaide ik het voor de verandering eens om: eerst aandacht besteden aan wat orde in de tuin. Er bleven namelijk steeds minder paden over waar je nog gewoon kon lopen. En dan vind ik een pad waar je slechts drie keer over iets heeft hoeft te stappen nog vrij toegankelijk 😉

Inmiddels is er weer wat meer ruimte om te lopen. Ik heb een kruiwagen gevuld met onkruid, resten van de koolplanten en een heleboel frambozen- en braamtakken. Vooral de frambozenstruiken dijden zo breed uit dat het een hele kunst was om er nog wat te kunnen plukken. Inmiddels is er weer wat licht te zien tussen de takken. En het paadje ernaast is weer een klein beetje beloopbaar. Niet ruim, maar daarvoor zal ik nog even moeten wachten tot de frambozenoogst afgelopen is. Ik kan er tenminste weer langs om de vruchten te plukken.

Achterin de tuin ben ik eveneens lekker bezig geweest. Het randje langs de composthoop is nu plantvrij en de grond wat lager. Zo rolt er niet steeds van alles op het pad. De royaal uitgezaaide IJzerhard moet zich nu beperken tot één stukje grond. Met nog even een mesje langs de tegels, een vegertje erlangs en het ziet er opeens netjes uit. (zie eerste foto) Wat heerlijk!

Als ik weer eens op mijn terrasje zit heb ik zicht op twee paadjes en beide paadjes zijn NETJES! 🙂

frambozenstruik
Er kan weer licht komen tussen de frambozentakken.

frambozenstruik