Op mijn bloemkoolplanten komen, logischerwijs, koolwitjes af die daar hun eitjes leggen. De rupsen eten in een sneltreinvaart de bladeren op en waarschijnlijk is dat vorig jaar ook deels het probleem geweest van mijn mislukte oogst.
Op mijn tuin had ik er dit jaar mijn kleine kasje overheen gezet om de vogels niet in de kool te laten pikken en dat heeft ook grotendeels voorkomen dat de koolwitjes er eitjes konden leggen. Op mijn balkon had ik ook nog een aantal bloemkoolplantjes staan en daar zijn heel wat eitjes gelegd. Toen ik dit eenmaal doorhad ben ik de rupsen in een bakje gaan houden met regelmatig nieuw koolblad erin. Een heel aantal zijn zich al aan het verpoppen en ik hoop mee te kunnen kijken naar de metamorfose tot vlinder.
Bij mijn nieuwe huis, waar de rupsenbak inmiddels staat, is het balkon niet overdekt en bij een hoosbui regende de bak in. Om de rupsen voor een verdrinkingsdood te behoeden heb ik de bak binnen gezet, wetend dat ze eventueel door de kiertjes de bak uit konden kruipen. Nu valt het in een halfleeg huis best wel op als er een felgroene rups door de kamer wandelt dus een ontsnapte rups was zo weer terug bij af. Van de week werd het me echter wat te gortig, vooral omdat het voor de rupsen gevaarlijk begon te worden. Eentje werd er per ongeluk doodgetrapt. Een ander net op tijd gevangen. De laatste was zich al aan het verpoppen, veilig hoog, heel verstandig. Helaas was het toch niet zo’n geschikt plekje aangezien hij het waarschijnlijk niet heeft overleefd toen ik ‘m van de koelkastdeur moest peuteren. En dan zijn cocondraden echt heel stevig hoor!