Het was vandaag schitterend weer, ideaal om in de tuin aan de slag te gaan. Het vest kon al snel uit en pas toen ik thuiskwam merkte ik dat ik te lang in de zon bezig was geweest. Ai… Andere jaren zocht ik, onbewust, tijdig de schaduw weer op maar dit keer heb ik het niet gemerkt dat het wat té zonnig was om zonder zonnebrand aan de slag te gaan. Het enige waar ik aan gedacht heb is dat ik mijn plantjes wel water gaf maar dat daar ’s avonds niet meer zoveel van over zou zijn met dit weer. Het zijn weer dagen waarop ik eigenlijk elke dag wel water kan komen geven, vooral voor de net geplante planten. Gratis fitness tijdens het water oppompen.
De tomatenplanten staan nu, op de cherry na, in de tuin en ik heb nog een serie rode bieten gezaaid en uitjes gepoot. Daarnaast heb ik de laatste tulpenbollen in de tuin gestopt.
Lekker in de schaduw heb ik de grove stukken van de composthoop klein geknipt en geprobeerd de boel een beetje om te scheppen. Dat viel nog niet mee, het is maar een klein hoekje en ik kan er niet zo goed bij. Het viel me op dat de berg toch alweer een behoorlijk eind geslonken was, er gebeurt wel degelijk wat daar!
In mijn lunchpauze heb ik genoten van de ijverige hommels die de phacelia naast mij bezochten. Wat een mooie beestjes zijn het toch! Verwonderd heb ik zitten kijken naar een of ander ‘zakje’ aan hun lijfje. Ik heb net maar even opgezocht wat dat mag zijn en het blijft dat hommels een stuifmeelkorfje hebben, hierin vervoeren ze het verzamelde stuifmeel. Je kunt het op de foto goed zien, het gaat om het oranje ‘bolletje’.
