Gister was mijn inspiratie spoorloos. Misschien zat het me wel een beetje dwars dat ik in de tuin bezig had willen zijn dit weekend maar een beetje griepig thuis zat. Ik heb me thuis prima vermaakt hoor, daar niet van, maar toen ik dinsdag even langs mijn tuin ging zag ik dat het onkruid wel heel erg genoot van mijn afwezigheid… En oooh… dat nieuwe stuk tuin! Ik heb het verkeerd gedacht, dat ik het onkruidvrij had gemaakt een maand geleden. Al die kruiwagens onkruid zijn zeker niet voor niks geweest, maar wat ik niet kon zien, is al het zaad dat nu ontkiemt en tussen de kwetsbare plantjes opkomt. Het verwijderen van het onkruid is nu precisiewerk in plaats van flink aanpakken. En het liefst ook vóór het weer nieuw zaad kan produceren…
Vandaag ben ik bezig geweest met het verwijderen van zoveel mogelijk distels en verder probeer ik vooral het (bijna) bloeiende onkruid goed bij te houden. Elke keer een beetje en vooral de moed niet opgeven. Dat doe ik overigens niet snel hoor, wat o
nkruid betreft. Het blijft terugkomen maar bij goed bijhouden wordt het werk wel steeds minder. Zo is er in mijn 3e-jaars stuk tuin veel minder onkruid dan in het 1e-jaars.
Ik heb ontdekt dat ik op een paar stukken beter een bodembedekker kan laten groeien. Zo groeit er onder de rozenstruik en de japanse wijnbes ook wel onkruid maar daar kan ik amper bij. Waarom zou ik die grond vrij houden voor het onkruid? En het is ook nog eens beter voor de aarde om een bodembedekker te hebben.Leuk, kan ik weer wat plantjes aanschaffen/stekken/verplaatsen.
Inmiddels begint er in de tuin steeds meer kleur te komen. De aardbeien beginnen heel voorzichtig, de bessen zijn al wat verder. Tijd voor netten, want wat ik zie, dat zien de vogels natuurlijk ook…