Het heeft een tijdje geduurd maar vandaag heb ik eindelijk weer een nieuwe voorraad zoetzuur ingemaakt. De courgetteplanten waren dit jaar niet zo productief als twee jaar geleden (vorig jaar had ik er maar één) waardoor ik eigenlijk helemaal geen overvloed aan courgettes had die ik maar moest inmaken. Twee jaar geleden wist ik soms niet wat ik met al die courgettes aan moest en dacht ik: misschien is twee planten voor mij wel wat teveel. Vorig jaar merkte ik dat ik aan één plant toch wat te weinig had, dus vooruit, maar weer twee dit jaar. Voor de zoetzuur had ik 2 kilo courgettes nodig en ik heb ze enigszins moeten sparen. Gelukkig bleven ze lang goed en inmiddels zitten ze gezoet en gezuurd in potjes.
Voor de verandering heb ik dit keer ook een aantal kleine potjes gevuld. Ik vind het leuk om zoiets cadeau te geven maar met die grote potten die ik doorgaans gebruik ben ik dan wel heel snel door mijn voorraad heen. Bovendien is het natuurlijk maar de vraag of een ander het ook zoveel gebruikt als ikzelf doe. Dus… wat kleine potjes. Misschien wel meteen weer voor het laatst want ó… wat een gedoe zeg! Potjes jam vul ik met behulp van een trechter maar bij zoetzuur werkt dat niet zo goed. Met een plastic bakje en een lepel gaat het nog aardig, maar als de opening van een potje nog kleiner is dan de lepel gaat er wel erg veel naast en gaat het bovendien erg langzaam. Gelukkig, een klein potje is ook sneller vol, dat scheelt dan weer 😉
Voor wie het ook eens zelf zoetzuur wil maken, het recept staat al op mijn blog. Zoeken op ‘zoetzuur’ of gewoon hier klikken.