De rozenstruik (Ingrid Bergman) moest hoognodig gesnoeid worden. 
Vorig jaar heeft deze rozenstruik er aan bijgedragen dat ik werd genomineerd voor de mooiste tuin van het volkstuinencomplex. Niet onbelangrijk dus om deze struik er goed uit te laten zien. Door de vele rozen die ik er uitgeknipt heb heeft de struik zich flink vertakt en is het wel een beetje een erg dichte struik geworden. Dit verhoogt het risico op ziekte en bovendien vond ik het er slordig en propperig uitzien. Geen probleem, snoeien is mijn favoriete tuinklus! Het blijft altijd een beetje lastig om te kiezen welke tak wél en welke tak niet afgeknipt moet worden maar veel kan er volgens mij niet misgaan. Ik heb met name de binnenste takken flink terug gesnoeid zodat licht en lucht weer binnenin de struik kunne
n komen. Nadat de belangrijkste takken gesnoeid waren evenals de takken met zieke bladeren was de berg snoeiafval zo’n 1/3 van de hele struik. Dat leek me voorlopig wel meer dan voldoende. De struik mag eerst weer lekker groeien. En vooral: bloeien! 🙂
blog