Ik kreeg vandaag de hartelijke aanmoediging om toch vooral blogstukjes te blijven schrijven want ze worden graag gelezen. De blogstukjes zijn wat karig momenteel, ik moet er weer even een ritme in vinden. Tijdens het tuinieren maak ik regelmatig foto’s voor op de blog, vervolgens blijven de foto’s zo lang liggen tot het beeld alweer verouderd is. Hoog tijd om weer wat te laten zien.
In de tuin is inmiddels al her en der wat aan het groeien. Vanochtend ontdekte ik de eerste peultjes aan mijn doperwten. De aardbeiplanten bloeien al volop, de uien groeien gestaag door en de kapucijners gaan zich binnenkort aan de stokken hechten. Het is een rustig voorjaar met deze kou, de meeste plantjes staan nog thuis. Maar het weer begint al warmer te worden dus het zal niet lang meer duren of de plantjes mogen allemaal verhuizen.
Ik schreef de vorige keer dat de plantjes in mijn plastic tunnelkas het te koud hadden en slecht groeiden. Om te kijken of ze het in de kas van de tuin beter deden heb ik 2 tomatenplanten en twee komkommerplanten erin geplant. De tomatenplanten beginnen duidelijk bij te komen en ogen alweer mooi fris. Maar de komkommer vond óók de grotere kas niet leuk en ze zijn beide ten onder gegaan. Ik denk dat de slakken er een smakelijk hapje aan hebben gehad. Aangezien er al meerdere komkommerplanten het loodje hebben gelegd heb ik maar wat nieuwe gezaaid. Als het warm genoeg is kunnen ze de schade nog ruimschoots inhalen want zo groot zijn de planten van de eerste lichting nog niet.
Sinds zaterdag staan de meeste koolplanten ook in de tuin. Waar ze bij het overplanten nogal eens wat beschadigd raken is het dit jaar heel goed gegaan en heeft er van de 16 koolplanten maar één een geknakt blad. Ik ben zeer tevreden. De planten staan mooi onder een net om de vlinders uit de buurt te houden. Thuis staan ook nog wat koolplanten, ik heb duidelijk royaal gezaaid. Het zal wel komen doordat de oogst vorig jaar erg slecht was en ik dit jaar toch écht eigen, met name rode, kool wil. En ach, de ervaring leert dat er altijd wel weer een plekje voor te vinden is.
Verder heb ik mij vooral bezig gehouden met onkroud verwijderen. Zo was het aardbeiveldje vorig jaar nogal verwaarloosd en groeiden er complete grasmatten. Het gras is nu bijna weg, maar het heeft zich natuurlijk allang weer uitgezaaid. Even in de gaten houden de komende tijd, dat scheelt op de lange termijn. Verder kan ik wel merken dat ik vorig jaar de distels er heel trouw uitgehaald heb, want die hebben zich tenminste niet kunnen uitzaaien en er zijn er nog maar weinig van over. En dat terwijl er zo’n 1,5 jaar geleden ontzettend veel distels in de tuin zaten. Prettig om eer van je werk te hebben. 🙂
Hoi, jaaa, ga door met je blogs als het lukt. Ik lees ze heel graag. Het is leuk om te zien hoe jij tuiniert en hoe het er voor staat met je best nieuwe volkstuin. Met een klein kindje er bij is er veel veranderd en natuurlijk heeft hij je veel nodig. Het is mooi wel jou blog dus doe het wanneer het kan. Het moet in jou leven passen. Ik kijk af en toe of er een berichtje is en als het er is, is het leuk en anders kijk ik later weer es. Mijn volkstuin is in Southampton. Veel zuidelijker maar hier is het ook ongewoon lang koud dit jaar. Alles komt later op. Maar ja, die variaties maken het ook interessant. Een poos geleden atuurde mijn moeder je artikel in de krant, dat was ook leuk!! Bedankt voor je blogs en groetjes, Akke
Ha, bedankt voor de aanmoediging, dat motiveert om weer achter de laptop te kruipen. Met een kleintje erbij is het opeens heel anders, zo’n volkstuin. Maar wat is het leuk om voor je plantjes te zorgen in de wetenschap dat je eigen kind er straks van gaat eten 🙂 Ik vind het ook wel weer een leuke uitdaging: het moederschap combineren met een volkstuin.