Het was weer zover: de tomatenziekte phytophthora sloeg toe en besmette al mijn tomatenplanten. Eigenlijk is het, met tomaten in de open lucht, een jaarlijks terugkerend probleem. Het is niet de vraag óf de planten ziek worden, maar wanneer. Helemaal als je op een volkstuincomplex zit is de kans heel groot. Is er ergens een plant besmet dan verspreid het zich gemakkelijk via de lucht naar andere planten. Wat dat betreft was het dit jaar een prachtige, droge zomer met een enorme grote tomatenoogst voor kweken in de open lucht. Toch blijft het elke keer moeilijk om de resterende oogst te moeten weggooien. Maar te lang wachten zorgt alleen maar voor het (verder) verspreiden van de ziekte. Dus: opruimen!
Omdat er ge
en bestrijdingsmiddel is tegen phytophthora is het wettelijk verplicht om de zieke planten te verbranden. Om te voorkomen dat het hele volkstuincomplex straks in lichterlaaie staat laat ik het verbranden graag over aan de gemeentewerf. In vuilniszakken gaat het naar het restafval.
Er is opeens een heel stuk tuin leeg. Globaal heb ik er wat winterrogge gestrooid en door de aarde gewerkt. Ik hoorde de vogeltjes prompt zingen, dus of er straks nog wat overblijft om te ontkiemen is maar de vraag. Maar dan heb ik tenminste wat vogels gevoerd.

Ik had het niet verwacht maar helaas, ook in de kas kunnen de tomatenplanten ziek worden. Waar het precies aan heeft gelegen weet ik niet, maar de vleestomaat is ermee begonnen. De drie planten vertonen allemaal bruine vlekken en sommige tomaten verrotten aan de plant. Misschien dat deze soort vatbaarder is voor phytophthora dan de andere soorten. Nu was het wat vol geworden in de kas (ook een risicofactor) en misschien wel te vochtig (andere mogelijke oorzaak). Hoe dan ook, de zieke planten moesten eruit en de tomaten die nog kans maakten heb ik geoogst. Gelukkig ben ik er vroeg bij en kan een deel van de planten nog wel even blijven staan. Ze zullen de ziekte ook overgenomen hebben maar het is nog niet te zien.






