Ik had dit jaar geen boerenkool gezaaid. Eerlijk gezegd was het me wat ontschoten en dacht ik er pas aan toen ik bij allemaal andere tuinders al prachtige boerenkoolplantjes zag staan. Ach, ’t was niet zo erg, maar toen de buurman me wat aanbood was ik daar toch wel blij mee. Maar ja… wáár moest ik die dan neerzetten? In het vak van de kolen kon het niet, om de knolvoet geen kans te geven. Het andere nog ietwat lege vak had vorig jaar al boerenkool in gestaan dus had ook niet mijn voorkeur.
Ah, dat ene stukje, waar de brandnetel al twee jaar staat als waardplant voor de rupsen van die ene vlinder maar waar ik nog nooit een rups op heb zien zitten. En waar de goudsbloemen zich zo rijkelijk uitzaaien dat ik ze in mijn hele tuin weer tegenkom. Waar de mini-bolletjes van de gladiolen opgroeien tot ze sterk genoeg zijn om een bloem groot te brengen. Waar de Japanse wijnbes een stekje heeft neergepoot en verder wat bodembedekkers groeien om te voorkomen dat het vol met onkruid staat. Dát stukje, daar is nog wel plek. Tenminste, nadat ik ruimte heb gemaakt.
Ik vind snoeien een leuke klus en ben doorgaans dan lekker fanatiek bezig. Als ik dan ook nog eens wat weinig tijd heb omdat ik ’s middags nog weg zal, ben ik helemaal niet te stuiten. Desondanks heb ik wel even lekker genoten van een bakje koffie op mijn ‘nieuwe’ stoel want zo’n pauze is dan wel hard nodig.
Ik heb me uitgeleefd met de schop en de snoeischaar en na twee uurtjes werken was er ruimte voor wat boerenkoolplantjes. Ik had geen tijd meer om er nog een net overheen te maken maar ik hoop dat de vogels er nog een week vanaf blijven. De slakkenkorrels kon ik er nog wel rondstrooien. Dat was ook wel nodig want de eerste twee plantjes waren al opgegeten. De diertjes in de composthoop daarentegen mogen wel tekeer gaan, de bult kan bijna niet hoger. 