Frambozenstruiken

Toen ik mijn tuin nog maar net had, wist ik het nog niet, anders zou het wel eens kunnen zijn dat deze struiken niet in mijn tuin terecht gekomen waren. Inmiddels weet ik het namelijk wél: frambozenstruiken woekeren verschríkkelijk! En in zulke vruchtbare kleigrond met alle ruimte om te groeien gaat dat hooguit één à twee jaar goed. Inmiddels is voor mij het 3e jaar aangebroken en moet ik echt wat doen om deze struiken in toom te houden. Zou ik ze nu aanschaffen dan zou ik ze in een grote pot in de tuin ingraven. Nu is het daarvoor wat te laat (ze laten zich niet meer in een pot wurmen) en ga ik aan de slag met worteldoek. Het begin is er al, een flink gat dat diep genoeg is om het worteldoek ónder de wortels van de framboos te krijgen. Nu moet dat gat nog een greppel worden om de hele struikenboel heen zodat ze alleen in dat éne vak kunnen woekeren. In zeker zin heeft het geen haast, al is het wel handig om het in het voorjaar te doen. Na een half uurtje graven loopt het zweet me over de rug, ook al is het nog fris. Laat staan wat er in de zomer gebeurt als het 20 graden is of warmer. Bovendien staan er straks allemaal bonen in dit vak. Maar goed, het is een hele klus dus ik doe het maar rustig aan. Stukje bij beetje, zo kom ik er wel. En ondertussen mag iedereen stekjes van mijn frambozenstruik aannemen als ze zich er maar van bewust zijn dat deze struik ‘gewoon in de tuin’ een risico met zich meebrengt.