Frambozenstruiken

ToeDSCN1584n ik mijn tuin nog maar net had, wist ik het nog niet, anders zou het wel eens kunnen zijn dat deze struiken niet in mijn tuin terecht gekomen waren. Inmiddels weet ik het namelijk wél: frambozenstruiken woekeren verschríkkelijk! En in zulke vruchtbare kleigrond met alle ruimte om te groeien gaat dat hooguit één à twee jaar goed. Inmiddels is voor mij het 3e jaar aangebroken en moet ik echt wat doen om deze struiken in toom te houden. Zou ik ze nu aanschaffen dan zou ik ze in een grote pot in de tuin ingraven. Nu is het daarvoor wat te laat (ze laten zich niet meer in een pot wurmen) en ga ik aan de slag met worteldoek. Het begin is er al, een flink gat dat diep genoeg is om het worteldoek ónder de wortels van de framboos te krijgen. Nu moet dat gat nog een greppel worden om de hele struikenboel heen zodat ze alleen in dat éne vak kunnen woekeren. In zeker zin heeft het geen haast, al is het wel handig om het in het voorjaar te doen. Na een half uurtje graven loopt het zweet me over de rug, ook al is het nog fris. Laat staan wat er in de zomer gebeurt als het 20 graden is of warmer. Bovendien staan er straks allemaal bonen in dit vak. Maar goed, het is een hele klus dus ik doe het maar rustig aan. Stukje bij beetje, zo kom ik er wel. En ondertussen mag iedereen stekjes van mijn frambozenstruik aannemen als ze zich er maar van bewust zijn dat deze struik ‘gewoon in de tuin’ een risico met zich meebrengt.

Gewoeker

boerenkool
Wat ziet boerenkool er toch prachtig uit!

Ik ging naar mijn tuin om uien te poten maar toen ik thuiskwam zaten de pootuitjes nog steeds in mijn tas. Blijkbaar had ik andere dingen te doen.  Maar wat precies…? O, ja, het begon met het willen oogsten van de boerenkool. Ik had tegenover iemand laten vallen dat ik nog veel boerenkool had staan en zij gaf aan wel wat mensen te weten die er blij mee zouden zijn. Echter toen ik bij mijn boerenkool kwam bleek die al bijna in bloei te staan, dus helaas. Ik had gedacht dat het wel zou meevallen aangezien ik de kop eruit had gehaald, maar blijkbaar werkt dat niet zo bij boerenkool. Het net dat over de boerenkool stond, of beter gezegd: in de boerenkool want die groeide er op sommige plekken al doorheen, kon weer terug naar de aardbeien. Een meevaller want ik had er al op gerekend dat ik dit jaar een nieuw net zou moeten gebruiken. Het is niet van sterke kwaliteit en bij teveel heen en weer gesjouw wil het ook nogal makkelijk in de knoop raken. Maar het is me gelukt om het heelhuids te verplaatsen en zo te kunnen hergebruiken.

Bij mijn frambozenplanten zag ik tientallen nieuwe plantjes opkomen. Ai… ik wist niet dat dat zulke woekerplanten waren! Ik moest meteen denken aan de frambozentakken die ik had gebruikt voor mijn ‘hekje’. Als die weer zijn gaan uitlopen betekent dat ook… En ja hoor, de ene buurman kwam al zeggen dat mijn andere buren niet zo blij waren met die frambozentakken daar op de afscheiding. Ja, dat snapte ik helemaal en ik heb ze eruit getrokken. Nu zitten de takken horizontaal door het hekwerkje gevlochten en zullen ze vanzelf  afsterven.

Na het fatsoeneren van de frambozenstruiken (de woekeraartjes eruit getrokken en de lange takken langs de pvc-buizen geleid), het her en der uittrekken van onkruid, het snoeien van de rozenstruik en de clematis en het rondhuppelen over mijn eigen stukje grond was het alweer tijd om naar huis te gaan. Die uien komen later wel. En de foto’s komen morgen.

Een bijzondere plant

Vorig jaar mocht ik in de tuin van een buurvrouw tuinieren. Om te beginnen haalde ik het grootste gedeelte van de tuin leeg aangezien er maar 2 planten leken te groeien. Het ene bleek zevenblad te zijn, van de ander wist ik de naam niet. Daar kwam ik echter wel achter. En hoe.

Na urenlang tuinieren, wat vooral bestond uit onkruid trekken, kocht ik een aantal plantjes voor in de tuin. Uiteraard mijn favoriete plant namelijk de phlox. Daarnaast nog een plant die wat hoger zou worden en gladiolenbollen. Na twee maanden vroeg ik een buurvrouw hoe die andere woekerplanten toch heetten. De plant maakte dikke wortels en kroop overal naar toe. ‘Dat is guldenroede,’ zei ze. ‘Het woekert nogal maar in de zomer wordt het hele stuk één grote gele waas van bloemen, erg mooi!’ Nou… ik was benieuwd en zorgde ervoor dat de guldenroede zich beperkte tot één hoekje van de tuin. Tenslotte had ik al veel moeite moeten doen om het uit de hele tuin te halen en wat variatie in de tuin aan te brengen.

De guldenroede bleef wat in m’n hoofd hangen en ik zat me af te vragen welke plant ik dan had gekocht. Ik meende namelijk dat dát guldenroede was, maar het was toch een andere plant. Gelukkig had ik het kaartje nog. Nadat ik op het kaartje had gekeken wist ik meteen dat ik de naam nooit meer zou vergeten. Nadat ik het grootste gedeelte van de tuin had ontdaan van de woekerende guldenroede had ik er vervolgens nieuwe plantjes in gezet.

En ja, inderdaad: dat was een (net andere soort) guldenroede.