Een nieuw stuk tuin erbij brengt nog allerlei verrassingen met zich mee. Want dat je boven de grond alleen maar gras ziet (nou ja, zag…) betekent niet dat er alleen maar gras groeit.
Zo had ik in de winter ontdekt dat er nog twee rabarberplanten waren blijven staan, de kleine rode puntjes boven de grond kondigden hun komst al aan. Aangezien ik al twee rabarberplanten had heb ik in april de plant gesplitst en her en der wat uitgedeeld. Inmiddels is het allemaal bezorgd/geplant/opgehaald en kunnen er een heleboel mensen binnenkort genieten van hun (eerste) rabarberoogst.
Bij het weghalen van het vele onkruid, waarbij ik graag met een schepje meteen de wortels meeneem uit de aarde, stuitte ik al verschillende keren op wat aardappels. Met name in één vak kwam ik behoorlijk wat van deze piepers tegen. Eén aardappel was wel een héle dikke, ik denk dat ik die niet in één maaltijd op zou krijgen. Ik heb het echter niet geprobeerd, de aardappel is gewoon op de composthoop beland. Waarom? Eh… ja… ik hoor dan wel eens dat zo’n aardappel niet meer lekker is, maar of het echt zo is? Ik heb het niet geprobeerd, misschien had ik dat moeten doen, dan had ik het geweten.
Verder kwam er nog wat groens boven in het achterste gedeelte van de tuin, vlakbij de muur. Het zou een vaste plant kunnen zijn al kon ik me niet meer herinneren dat de buren daar wat hadden staan. Samen met een andere tuinder heb ik er laatst nog eens bijgestaan (de plant is inmiddels al wat groter dan op de foto) en die dacht aan knolselderij of een maggiplant. Als je de bladeren aanraakt en even ruikt zou dat wel eens kunnen kloppen, het ruikt sterk naar selderij. Gezien de plaats van de plant vermoed ik een maggiplant. Nog nooit gebruikt maar hier en daar op internet lees ik al dat het een leuke aanwinst is. In ieder geval blijft de plant staan.