Tag archieven: pompoenpitten

Pompoenpitten

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

pompoenpittenEr ligt een hele serie pompoenpitten te drogen in de vensterbank. Vorig jaar droogde ik ze in de oven op de laagste stand, maar toen wilde ik ze gaan opeten en had ik niets meer over om te zaaien. Dit jaar bewaar ik ze enkel om te zaaien. Het openmaken van de pitten is zoveel werk dat ik daar niet meer aan ga beginnen.

Ik hield de pitten van de groene en oranje pompoen keurig gescheiden, ik wilde niet weer voor verrassingen komen te staan bij het zien van groene pompoenen. (zie Pompoen)

Ik heb inmiddels ontdekt dat de pitten van de groene en oranje pompoen flink van elkaar verschillen in kleur. De pitten van de oranje pompoen zijn namelijk duidelijk wit, die van de groene zijn lichtbruin/oranje.

Mocht er nog iemand graag volgend jaar ook zijn/haar eigen pompoenen kweken, voel je dan vrij om wat pitten te vragen. Laat even een berichtje achter (onderaan de pagina) en ik neem contact met je op. Ik heb er namelijk genoeg. ’t Is zo jammer om de pitten weg te gooien als je ze kunt gebruiken om nieuw leven op te zien groeien. En anders kan ik ze nog opeten of door de vogels laten opeten.

Groene pompoenpitten

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

pompoenpittenIk heb al een hele tijd gedroogde pompoenpitten in huis en vandaag ben ik daar maar eens wat mee gaan doen. Ze zien er wat bleek uit en veel minder aantrekkelijk dan de pitten die ik wel eens in de winkel heb zien liggen of die ik tegenkom op het overheerlijke pompoenpittenbrood. Maar goed, er bestaan meerdere soorten pompoenen en wie weet zijn deze ook lekker.

Eerst maar eens roosteren, wie weet maakt dat ze wat aantrekkelijker.

Ik had geen idee hoelang ik ze zou moeten roosteren, maar op een gegeven moment begon het lekker te ruiken en zagen de pitten er minder bleek uit. Tijd om eens te proeven.

groene pitAi… best hard.

En dan kom ik erachter dat de supermarkt me niet voor de gek had gehouden met het verkopen van ‘gepelde pompoenpitten’. In de bleke, witte ‘pit’ blijkt een prachtige groene pompoenpit te zitten. Dus tóch!

Maar dat betekent wel…

Zucht. Ik heb weer eens een geduldwerkje ontdekt. Daar was ik al een beetje bang voor. Met een scherp mesje ga ik aan de slag en met wat gepruts krijg ik al een hele serie groene pitten tevoorschijn. Lekker dat ze zijn! En als je ze zelf hebt gepeld smaken ze nog lekkerder. Moet ook wel, want deze wil je niet gedachteloos naar binnen werken.

pompoenpitten pellenOp internet zoek ik naar tips om de pitten makkelijker te pellen. Dat valt niet mee, ik blijk met mijn scherpe mesje al op de juiste weg. Wel kom ik erachter dat je ze eventueel ook mét schil kunt eten als je ze roostert. Alleen vind ik dat minder lekker, de schil van de (oranje) pompoen is nog redelijk dik. Die van de witte pompoen is al dunner, misschien probeer ik die nog eens. Wel prettig om te weten, voor het geval ik geen zin meer heb in geduld oefenen 😉

 

Pompoenen (1)

Geplaatst op door — 2 reacties ↓

Volgend jaar wil ik pompoenen gaan verbouwen. Maar voor ik eraan begin leek het me toch wel handig om eerst eens een paar keer zelf iets met pompoen klaargemaakt te hebben. Dus kocht ik laatst een aantal pompoenen en ben ik deze week helemaal in de pompoensfeer.

pompoenpittenDe eerste pompoen is geslacht voor een pompoentaart. Wederom een recept waar ik op mijn werk op geattendeerd werd. En als je eenmaal iets lekkers hebt geproefd… Dus aan de slag maar. Schillen, snijden, scheiden. Die pitten, die ken ik van het pompoenpittenbrood en dat vind ik heel erg lekker. Bewaren dus maar. Later maar eens opzoeken op internet hoe ik die het beste kan klaarmaken. Of misschien komt er ook nog eens een pompoenpittenbrood van eigen hand. Maar dat kan alleen als ik die pitten een tijd kan bewaren want momenteel heb ik het te ‘druk’ met de pompoenen zelf.

Of je ook iets met het zachte deel van de pompoen kunt weet ik eigenlijk niet, de meeste recepten schrijven dat je het zachte deel en de pitten moet verwijderen. In de bokashi-emmer dan maar.

Na wat kokkerellen en bakken kwam de pompoentaart uit de oven. Hij zag er goed uit, maar warm kon ik hem nog niet aansnijden. Aangezien het al avond was, moest het nog een nachtje wachten.

pompoentaartInmiddels is de taart gekeurd. Het smaakt anders dan de taart die ik op mijn werk heb geproefd en ik twijfel welke versie de bedoeling was. Het heeft allebei wel iets. Die van mij is wat zacht en smeuïg, het doet denken aan de substantie van kwark/monchoutaart. Op mijn werk was de taart steviger maar doorgaans proef ik het daar pas als het niet meer verkoopbaar is, ook al was die ook erg lekker. Wie weet is deze taart over een week ook wat steviger, dan kan ik van beide varianten genieten.