Het heeft een hele tijd geduurd maar gister kon ik eindelijk weer lekker tuinieren! Ik heb het gemist hoor en ik hoor al van verschillende mensen dat mijn stukjes ook gemist werden. Nou, daar zijn we het dan over eens.
Het was gister behoorlijk koud, de gevoelstemperatuur lag overdag onder nul maar mijn goede voorbereiding heeft zijn vruchten afgeworpen. Zolang ik mijn handschoenen aanhield en mijn muts op bleef ik lekker warm. Gelukkig maar want ik kreeg maar niet genoeg van het tuinieren. Van tevoren had ik gepland dat ik de knoflook zou planten en verder zou ik wel even kijken wat er te doen viel. In verband met de kou had ik verwacht dat ik het na een uur wel weer voor gezien zou houden. Maar pas na 3 uur ging ik, met enige tegenzin, weer naar huis.
De knoflook zit inmiddels in de grond. Het stukje grond heb ik, voor de verandering, een beetje omgespit. Als je het spitten mag noemen… Een andere tuinder kwam me vertellen dat ik niet kon spitten met de schop die ik in handen had. Maar goed, spitten kan ik ook niet dus dat gaat dan mooi samen. Laten we het maar ´grond kroelen´ noemen. Van grond kroelen krijg je het trouwens snel warm, vandaar dat zoiets doorgaans ook in de herfst of winter gebeurt.
Daarna bedacht ik me dat ik de gladiolenbollen nog uit de grond moest halen. Vorig jaar heb ik ze laten zitten en toen heb ik het geluk gehad dat het niet heeft gevroren. Dat risico wil ik dit jaar niet weer lopen (gladiolenbollen kunnen niet tegen vorst) en bij nader inzien bleek het niet eens zoveel werk om ze uit de grond te halen.
Het gewroet in de vruchtbare, stevige klei deed allemaal inspiratie opborrelen voor nieuwe blogstukjes. De komende dagen zal het niet zo leeg zijn, om het weer een beetje goed te maken voor alle trouwe lezers.