I
k voel me soms net een ontdekkingsreiziger in mijn tuin. Er zijn stukken waar de grond nog ontgonnen moet worden. Met name de linkervoorhoek zit vol met stenen, uit elkaar gevallen plastic, tegels (maar dan wel 10-20 cm onder de aarde), gruis en halfvergane palen. Waar het allemaal vandaan komt is mij een raadsel. Het lijkt me dat de vorige huurder ook graag groente verbouwde en geen stenen kweekte. Zou het de reden zijn waarom hij de kist linksvoor in de tuin had staan? Of zou er zoveel puin liggen omdat daar een kist stond zonder bodem? Ik zal het nooit weten. In ieder geval wil ik het er niet hebben en dus ben ik druk bezig om de aarde daar klaar te maken voor beplanting. Vorige week heb ik een vierkante meter vrijgemaakt en daarbij een bak vol stenen verzameld. Balken, metalen staven en gruis mag binnenkort allemaal naar de stort, maar de stenen wil ik gebruiken voor mijn ‘rotsrandje’. Met dit tempo zal het niet lang duren voor ik de hele voorkant kan leggen. En dan stond er ook nog een maggiplant, nummer 3 in de tuin. Eentje lijkt me wel genoeg, dus deze kon eruit. De wortels zitten flink diep en samen met de balken komt de oude bloempot zo wel vol.
He
t is een flinke klus, maar het geeft me zeer veel voldoening als ik weer een stukje tuin in gebruik kan nemen, in de wetenschap dat mijn groente niet op een vuilnisbelt groeit, of vlak boven de dikke wortels van de maggiplant, maar gewoon, op redelijke grond. Dit keer heb ik plaats kunnen maken voor tomatenplanten. Ze kunnen mooi gaan groeien terwijl ik stukje bij beetje de rest van de voortuin ga ontginnen. 
