Met geduld kom je een heel eind. En anders zaai je gewoon nog een keer. Inmiddels komt er beweging in de modder in de wc-rolletjes. Een paar kleine groene puntjes laten zien dat de eerste zaadjes zijn gaan ontkiemen. Gelukkig! Want ik begon me toch wat zorgen te maken hoor, de bloemkool die niet opkomt, de sla niet, de spinazie ie nog steeds niet boven de grond is (misschien was het nog te koud?), de tomaat en komkommer waar ik al vol ongeduld naar uit zit te kijken. Ach, het is natuurlijk ook nog vroeg, maar omdat alles zo snel in bloei is komen te staat voelt het al als half zomer. En dan wordt een mens wel eens wat ongeduldig. Maar zoals ik wel eens heb horen zeggen: je kunt de groei niet uit de plant trekken, daar moet je geduld voor hebben. Misschien scheelt het ook als ik niet 3x per dag ga kijken 😉 Of misschien kan ik mij beter wat meer richten op de rucola en radijsjes die al wél boven de grond zijn.
En soms word je verrast door de natuur. Want in de pot waar mijn basilicumplant staat is een tomatenplantje opgekomen. Ik kan me niet herinneren dat deze pot vlakbij de tomatenplanten heeft gestaan vorig jaar maar blijkbaar is er toch een zaadje in terecht gekomen. Leuk hè?
